Ευρωλίγκα, Λυκογιάννης και Λαύριο...

Κοιτάξτε τώρα να δείτε πως έχουν τα πράγματα. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, μπορούμε θεωρητικά να τερματίσουμε από 3οι έως 8οι! H απόσταση του 8ου Προμηθέα με τον 3ο Κολοσσό είναι ένας βαθμός, στη μέση κάπου είμαστε κι εμείς και στη κυριολεξία γίνεται της ισοβαθμίας το κάγκελο. Αν έχουν νόημα όλα αυτά? 

Για τον ΠΑΟΚτσή που έχει μείνει στον Μπάνε και τον Κόρφα προφανώς και όχι. Γι' αυτόν που θα ασχοληθεί μόνο αν πάμε για πρωτάθλημα επίσης. Για εκείνον που τον νοιάζει μόνο το ποδόσφαιρο και "έλα μωρέ τώρα με τη σπυριάρα" το ίδιο. Υπάρχουν και οι κλασικοί που ναι μεν το γουστάρουν το μπασκετάκι, αλλά "τι να ασχοληθώ τώρα, έτσι όπως τα κάνανε, αφού και πρωτάθλημα να πάρω, Ευρωλίγκα δε βγαίνω" κτλ. Καλά ας πάρουμε πρωτάθλημα κι εσύ μη βγείς να το πανηγυρίσεις.

Δεν έχουμε την παραμικρή διάκριση σε Ελλάδα και Ευρώπη τα τελευταία 23 χρόνια, αλλά ασχολούμαστε με την Ευρωλίγκα, το σύστημα της και πως θα πάμε εκεί, που ούτε στους 16 του Champions League της FIBA δε μπορούμε να περάσουμε. Προφανώς και αν πέσει χρήμα, η Ευρωλίγκα θα ευαισθητοποιηθεί και θα σε προσέξει, προφανώς και αν κάνεις μια καλή ομάδα μπορείς να βρεθείς εκεί και μέσω του Eurocup, αλλά όλα αυτά είναι πολύ μακρινά. 

Ο κόσμος είναι τόσο διψασμένος και στερημένος από επιτυχίες, που μπορεί να ψηθεί ακόμα και με μια καλή πορεία στο FIBA Europe Cup, την υποδεέστερη ευρωπαϊκή διοργάνωση, στην οποία όμως έχουμε δηλώσει ανοικτά ότι δε πρόκειται ποτέ να συμμετάσχουμε. Κι ας μη ξεχάσουμε και πρόσφατα, τρανά παραδείγματα όπως η Βίρτους Μπολόνια, η Παρτιζάν και η Βιλερμπάν, που μέχρι πρότινος αγωνιζόταν στα μικρά ευρωπαϊκά κύπελλα και τώρα είναι μέλη του κλειστού κλαμπ της Ευρωλίγκας.

Δείτε όμως τι γίνεται στα γήπεδα τους. Φαντάζεστε τώρα εμείς, έτσι όπως είναι δομημένη η Ευρωλίγκα, να χάσουμε από νωρίς την επαφή μας με την 8άδα και να είμαστε εκεί γύρω στη 14η-15η θέση και να παίζουμε κάθε βδομάδα αγώνες που δεν έχουν αγωνιστικό και βαθμολογικό κίνητρο? 2.000 με το ζόρι θα είμαστε στην Πυλαία. Τι με βάζετε και γράφω όμως τώρα μωρέ? Ας κερδίσουμε το ανεβασμένο Λαύριο την Κυριακή για αρχή κι ας αφήσουμε θέματα επιστημονικής φαντασίας.

Πονηρό ματς, μη ξεγελιόμαστε από τη βαθμολογική θέση του Λαυρίου, στα 3 τελευταία του παιχνίδια με Κολοσσό, Προμηθέα και Παναθηναϊκό έχασε στο τελευταίο σούτ, ενώ εμείς μέχρι το τέλος της κανονικής περιόδου πρέπει να εκμεταλλευτούμε απόλυτα την έδρα μας. Το κακό είναι ότι κάποιοι παίκτες δείχνουν να έχουν κλατάρει και να είναι ντεφορμέ (Φράνκε, Μαργαρίτης), ενώ η διαρκής απουσία plan b από την αρχή της χρονιάς είναι ορατή σε όλα τα παιχνίδια. Κατανοούμε πλήρως το γεγονός ότι το μπάσκετ έχει αλλάξει, ότι στηρίζεται πλέον αρκετά στο μακρινό σούτ και στις ατομικές ενέργειες των παικτών, αλλά κάπου φρένο με τα συνεχόμενα γιουριο-isolation και τα σκοτωμένα σούτ, κάποια στιγμή πρέπει να υπάρχει και ένα εναλλακτικό πλάνο σε περίπτωση που δε μπούν μια μέρα τα τρίποντα. 

Υπάρχει? Όχι. Η ομάδα δυστυχώς είναι δομημένη έτσι που δεν έχει καθόλου μα καθόλου δημιουργία ούτε από τον άσσο, ούτε από τους ψηλούς, οι οποίοι ούτε θα ταϊστούν σωστά, ούτε και θα δημιουργήσουν μόνοι τους. Ας ελπίσουμε ότι αυτό με την έλευση του Κακλαμανάκη (ο οποίος έχει παιχνίδι με πλάτη), ελαφρώς θα αλλάξει, αλλά μη περιμένουμε θαύματα. Αυτά, βέβαια, είναι πράγματα γνωστά, από το καλοκαίρι τα λέμε και όσο κι αν κρύβονται κάτω από το χαλάκι με τις ατομικές εξάρσεις και τα προσόντα κάποιων παικτών που έφεραν νίκες, κάποια στιγμή θα ξαναβγούν στην επιφάνεια. 

Η ομάδα λογικό είναι να κουράστηκε, το βλέπουμε στα 3 τελευταία παιχνίδια. Δε πρέπει να την αφήσουμε όμως (κι εμείς από εδώ και οι εκ των έσω) να εκτροχιαστεί και να πάει στράφι αυτό που χτίστηκε φέτος. Όχι δεν είναι κάτι μεγαλειώδες αυτό που βλέπουμε, ούτε μπήκαν οι βάσεις για την επιστροφή του μεγάλου ΠΑΟΚ του παρελθόντος και μπλα, μπλα, μπλα. Έχει ψηθεί ο κόσμος όμως, η ομάδα και οι παίκτες δε προσβάλλουν το σήμα που φοράνε και αυτό που βλέπουμε μέσα στο γήπεδο δεν είναι αποκρουστικό όπως πέρυσι. Όλοι όμως κρίνονται διαρκώς. Ας το καταλάβουν επιτέλους κάποια στιγμή εκεί στην ΚΑΕ, ότι κανένας δεν είναι πάνω από τον ΠΑΟΚ. Πάντα υπήρχε και θα υπάρχει πίεση, πάντα θα υπάρχουν απαιτήσεις, πάντα θα υπάρχει κριτική.

Και όπως όλοι έβλεπαν τα λάθη που έγιναν πέρυσι, έτσι θα δούν και θα αναγνωρίσουν και τα σωστά που γίνονται φέτος. Όχι δεν έγιναν μαγικά και ο Λυκογιάννης την πρώτη χρονιά ήταν καλός, τη δεύτερη έγινε κακός και τώρα πάλι καλός. Έχει συγκεκριμένες αδυναμίες  και συγκεκριμένες δυνατότητες. Το αν θα του βγούν στο παρκέ, αν θα ταιριάξει η φιλοσοφία του με κάποιους παίκτες, αν θα μπορέσει να διαχειριστεί σωστά συνθήκες και καταστάσεις, νομίζω πλέον πως όλοι μπορούμε να το καταλάβουμε. Ειδικά σε αυτό το επίπεδο που τα λάθη θα φανούν αργά ή γρήγορα. 

Επίσης το αν ενοχλεί η συμπεριφορά του εμένα, ποσώς νομίζω και ενδιαφέρει κάποιον. Αν τα βρίσκουν μεταξύ τους κι αν είναι οκ οι παίκτες με αυτό, εμάς μας περισσεύει. Είναι και θέμα ανθρώπου και χαρακτήρα. Κάποιους παίκτες τους αρέσει να πιέζουν τον εαυτό τους, γίνονται καλύτεροι με αυτό, άλλοι θα επηρεαστούν ψυχολογικά και θα ξενερώσουν. 

Την Κυριακή, λοιπόν, ξεκινάει μια σειρά πολύ σημαντικών παιχνιδιών απέναντι στο Λαύριο, στη συνέχεια παίζουμε με τον Ιωνικό στη Νίκαια και κατόπιν υποδεχόμαστε τον φούλ φορμαρισμένο Κολοσσό. Αυτά τα 3 παιχνίδια θα καθορίσουν σε πολύ μεγάλο βαθμό το τελικό μας πλασάρισμα. Αν δηλαδή θα μπούμε στην 6άδα, αν έχουμε βλέψεις για 4άδα ή αν θα αγκομαχήσουμε να μπούμε στα πλέι-οφ σαν 7οι ή 8οι, που δεν έχει κανένα απολύτως νόημα, γιατί θα πέσουμε σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό (καλά αυτός δε βλέπεται, αλλά και πάλι απέχουμε πολύ για να φτάσουμε σε σημείο να τον αποκλείσουμε).

Στη συνέχεια έχουμε κάποια πολύ κομβικά παιχνίδια απέναντι σε Προμηθέα στην Πάτρα και ΑΕΚ στην έδρα μας, που και αυτά θα καθορίσουν την πρώτη 8άδα και εκτός από την νίκη, σημαντικό ρόλο θα παίξουν και οι διαφορές (τον Προμηθέα τον κερδίσαμε με 5 και την ΑΕΚ με 12, οπότε έχουμε ένα θεωρητικό αβαντάζ).

Όπως κι αν έχει, ο κόσμος πρέπει να συνεχίσει να είναι δίπλα στην ομάδα, στη διοίκηση το ξέρουμε και το βλέπουμε όλοι το πόσο προσπαθούν (αν αφήναμε και λίγο την εσωστρέφεια και τους λαϊκισμούς θα ήμασταν και καλύτερα) και την εικόνα αυτή με τον Ολυμπιακό που ένα κατάμεστο Παλατάκι τραγουδάει ακόμα και με τη διαφορά στο -20 πρέπει να την κρατήσουμε οδηγό για το μέλλον.