Χρόνια Πολλά ΠΑΟΚ!

Απόψε δε γιορτάζουμε τα 90 χρόνια του συλλόγου. Γιορτάζουμε τα χρόνια εκείνα που τρυπώναμε κρυφά στις προπονήσεις ή περιμέναμε ώρες στα πέτρινα σκαλιά του Παλέ για να τους δούμε με δέος από κοντά. Γιορτάζουμε τις εποχές που μόνο μια νίκη μπορούσε να μας κάνει να περπατάμε περήφανα στο δρόμο για 10 μέρες. Που δε χρειαζόμασταν Ιντερνετ και κινητό για να γουστάρουμε, πηγαίναμε απλά γήπεδο...

Τότε που κοίταζαμε κρυφά από την κουρτίνα στο βοηθητικό του Παλέ για να τους δούμε πριν βγούν για ζέσταμα. Τότε που οι πιο παλιοί που έβλεπαν μπάσκετ στα πέτρινα χρόνια και όταν ήταν ντεμοντέ, αποτελούσαν αντικείμενο χλευασμού, όπως και τώρα, απο τους "ποδοσφαιρικούς", αλλά στο τέλος ανταμείφθηκαν και δικαιώθηκαν. 

Γιορτάζουμε κι εμείς οι 35-40άρηδες τη συνήθεια της επιτυχίας, αλλά και το ανεκπλήρωτο "Αν" της πιο αδικημένης και άτυχης ομάδας στον κόσμο όπως λένε πολλοί. Με ρωτάτε συνέχεια γιατί έχω αυτή την καταθλιπτική φωτογραφία του Μπάνε για προφίλ..Μα δε καταλάβατε τόσα χρόνια πως μέσα σε αυτό το δευτερόλεπτο που απαθανάτισε ο φακός τον Μπάνε να κλαίει, αυτόματα απομόνωσε σε μια στιγμή και όλη τη σύγχρονη ιστορία του? 

Αυτός είναι ο ΠΑΟΚ..Με το άσπρο της χαράς που πάντα θα το κρατάει πίσω το μαύρο της λύπης..Γιατί πάντα την ελπίδα και τη χαρά ενός μεγάλου τριπόντου του Μπάνε, θα την κρατάει πίσω μια λάθος πάσα του Φασούλα...

Γι' αυτό σας παρακαλώ μη με ρωτάτε άλλο, γιατί ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΟΚ!