Η πρώτη μου φορά...

Η πρώτη σου αγάπη και παντοτινή λέει η διαφήμιση και αν κάποιοι νομίζετε πως επειδή κάνω καταγραφή της ιστορίας του ΠΑΟΚ είμαι και τόσο μεγάλος ώστε να θυμάμαι τον προδότη να προσπαθεί να κόψει τον Κοκκολάκη και όχι τον Βράνκοβιτς κάνετε λάθος! Οι πρώτες μου μνήμες είναι ένας συνδυασμός αγάπης για το άθλημα και τον ΠΑΟΚ, μόδας του μπάσκετ στα 80's και γεγονότων που έζησα μέσα απ' την ακαδημία της ομάδας  και αποτυπώνονται καταρχήν από τη χρονιά του Μάικ Τζόουνς και έπειτα.

Οκ, θυμάμαι και τον Καμπούρη να βάζει τις βολές κι εμείς να πανηγυρίζουμε στα μπαλκόνια με τις ελληνικές σημαίες, αλλά από ΠΑΟΚ οι πρώτες μου θύμησες είναι τα πανηγύρια στο σπάσιμο του σερί του συμπολίτη και το σπρώξιμο του Νιούμαν στον Ρόσσι! Πολλοί μου λένε "έλα αποκλείεται να τα θυμάσαι τόσο μικρός"..κι όμως, πολύ προτού ξαναβγούν μετά από χρόνια στο youtube θυμόμουν λεπτομέρειες!

Ήταν τόσο τεταμένο το κλίμα τότε, αθλητικά και πολιτικά που έχουν χαραχτεί ανεξίτηλα στο μυαλό μου γεγονότα της εποχής, που τώρα που το σκέφτομαι δε πρέπει να ήμουν και πολύ νορμάλ πιτσιρίκι που τα παρακολουθούσα και τα θυμάμαι με λεπτομέρειες. Γιατί να παρακολουθείς τη δίκη του Κοσκωτά πριν φύγεις για το σχολείο, να θυμάσαι το εγκεφαλικό του Κουτσόγιωργα και γενικά το βρώμικο '89, ε δεν είναι και ότι πιο φυσιολογικό για ένα παιδάκι του δημοτικού!

Εντάξει και Thundercats έβλεπα και τζαμί έπαιζα και το μπασκετάκι με τις τρύπες και τα κουμπιά είχα και τα pump φούσκωνα (ξαναβγήκαν παρεμπιπτόντως!) και μια χαρά ήμουνα, αλλά όταν με ρωτούσε ο Τάκης ο κουρέας πόσες βολές συνολικά έχασε ο Κόρφας στο πρωτάθλημα κι εγώ θυμόμουν και του έλεγα 6 ή ήξερα ποιος ήταν κατά το ΤΡΙΠΟΝΤΟ ο Παίχτης-Οικονομία, ε δεν ήταν ότι ήμουν παιδί-θαύμα, αλλά ήταν οι εποχές που είπαμε ότι ηταν πολύ έντονες και όλοι ήταν χωρισμένοι σε στρατόπεδα..

ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ στην πολιτική, ΠΑΟΚ και Άρης στο μπάσκετ. Πόλωση παντού και από όπου και να περνούσες, από τα καφενεία μέχρι τα σχολεία, άνθρωποι κάθε ηλικίας συζητούσαν, διαφωνούσαν και μάλωναν για τον Μητσοτάκη και τον Παπανδρέου και για τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Πρέλεβιτς και τον Φασούλα! Γιατί τα λέω όλα αυτά? Μα για να φτάσω στο σημείο που πλέον σαν παιδί καταλάβαινα τι γίνεται και πόσο μεγάλες εποχές ζούσαμε τότε, που δυστυχώς δε πρόκειται να τις ξαναζήσουμε ποτέ και η σημερινή γενιά μας ζηλεύει που δε τις πρόλαβε.

Και το κατάλαβα για πρώτη φορά στο 81-64 επί του Άρη τη σεζόν 1989-90, όταν εδραιώθηκε στο μυαλό μου πόσο μεγάλη ομάδα έχουμε.. E αυτό ήταν! "Μπαμπά θέλω να με πας γήπεδο!" "Όποτε θέλεις!" μου απαντάει ο μπαμπάς Τρικ. Μεγαλωμένος με Κούδα, Σαράφη, Παρίδη κτλ με είχε ήδη πάει φυσικά στην Τούμπα, σε ένα ΠΑΟΚ-ΑΕΚ 0-0 αν θυμάμαι καλά, αλλά τότε όλη η χώρα κινούνταν σε ρυθμούς Τυρινίνης και όλοι ζούσαν και ανέπνεαν για τη σπυριάρα και τα ΠΑΟΚ-Άρης..

Οπότε η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει κι εγώ περίμενα καρτερικά το επόμενο εντός έδρας παιχνίδι..Όχι δεν ήταν κάποιο ευρωπαϊκό ή κάποιο ντέρμπι, αλλά μου έμεινε τόσο χαραγμένο στη μνήμη σαν να ήταν χτες...ΠΑΟΚ-Απόλλων Πατρών 111-61! Είχαμε αργήσει να μπούμε και αυτό που θυμάμαι όταν πέρασα το κατώφλι του Παλέ ήταν ότι κοιτούσα σαν χαζός τον επιβλητικό του θόλο (κι ας μην είχε τα λάβαρα του συμπολίτη τότε!) και τα φώτα του γηπέδου.

"Εεεε..μεγάλε, τι θα γίνει θα δείς καθόλου τον αγώνα? Με έφαγες όλη τη βδομάδα να σε φέρω κι εσύ κοιτάς το ταβάνι?" (και χωρίς τα λάβαρα έτσι?) με ρωτάει ο μπάμπας Τρικ. Η πρώτη φάση που θυμάμαι ήταν ένα εντυπωσιακό κάρφωμα του Κούκ και μετά από λίγη ώρα και ενώ το σκορ είχε ήδη ξεφύγει, έγινε μια φάση που τη θυμάμαι χαρακτηριστικά μέχρι τώρα. Ο προδότης είναι μόνος του κάτω από το καλάθι και στο κάρφωμα που όπως πάντα φλώρικα επιχειρεί, η μπάλα δε μπαίνει μέσα..Κατευθείαν έρχεται η απάντηση από την κερκίδα με την ιαχή "Ειειείσαι μαλααααααάκας..τούμ-τούμ..τούμ-τούμ-τούμ...Ειειείσαι μαλαααααααάκας..τούμ-τούμ..τούμ-τούμ-τούμ!"

Άφωνος.."Ρε μπαμπά τι γίνεται εδώ? Τον δικό μας παίχτη βρίζουνε?" 
"Ε αφού είναι μαλάκας???" έρχεται και η δεύτερη πληρωμένη απάντηση απ' τον μπαμπά Τρικ!

Παρά το σοκ μου, αυτή η πρώτη μου φορά ήταν αρκετή για να κολλήσω το μικρόβιο και να θυμάμαι μέχρι σήμερα εκείνα τα χρόνια με νοσταλγία..Αλήθεια, εσάς πότε ήταν η πρώτη σας φορά..???