Όλη η Ευρώπη θα μας τρέμει..part 3

Toυ Iznogoud 

Τον Σεπτέμβριου του 1989, η κλήρωση έστειλε στο δρόμο μας την Πορτογαλική Οβαρένσε, για να την αποκλείσουμε με δύο εύκολες νίκες, 83-101 στην Πορτογαλία, και 117-67 στο Αλεξάνδρειο.

Τα δύσκολα ξεκινούσαν στον όμιλο. Δύο σερί εκτός έδρας με το καλημέρα, ένα στη Μαδρίτη, κι ένα στην Αλσατία με τη Μιλούζ. Αν θέλαμε να έχουμε ελπίδες για πρόκριση, θα έπρεπε ένα ματς να το πάρουμε.

Την παραμονή του αγώνα με τη Ρεάλ, γίνεται γνωστός ο θάνατος του Φερνάντο Μαρτίν.

Το Παλάθιο Ντε λος Ντεπόρτες είναι κρύο, η ατμόσφαιρα είναι βαριά, και ο ΠΑΟΚ το εκμεταλλευεται και δεν αφήνει τη Βασίλισσα να ξεφύγει. Μάλιστα, είναι αυτός που προηγείται με το τέλος του πρώτου μέρους, 33-41.

Στο Β' όμως, παθαίνει το απόλυτο μπλακ άουτ, δέχεται 59 πόντους, σκοράρει μόλις 30, και ηττάται φυσιολογικά, με 92-71 (Πρέλεβιτς 22, Μάτζικ 13, Κουκ 12).

Ανασύνταξη, τα κεφάλια μέσα, κι επιδρομή στο Μιλούζ. Εκεί το σκηνικό είναι εντελώς διαφορετικό.
Το πρώτο εικοσάλεπτο βρίσκει τους Γάλλους να προηγούνται με 18 πόντους διαφοράς, 45-27, η οποία με το ξεκίνημα του Β' πάει μέχρι και τους 21. Ο Μπάνε αναλαμβάνει δράση, η διαφορά μειώνεται σταδιακά, μέχρι που φτάνει στον πόντο, 81-80. Με την τελευταία επίθεση στα δικά μας χέρια, ο Πολίτης δίνει εντολή να αναλάβει ο καυτός Μπάνε το σουτ.

Τελικά, το κάνει ο Μάτζικ, η μπάλα βρίσκει στεφάνι, μετά ταμπλό, και μέσα. 81-82, σε ένα από τα σημαντικότερα διπλά στην απαρχή της μεγάλης Ευρωπαϊκής δύναμης του ΠΑΟΚ. (Μπάνε 27, Κουκ 24)

Η ομάδα έρχεται στο Παλέ για 3 ματς. πρέπει να τα πάρει και τα 3. Παρτιζάν - Ρεάλ - Μιλούζ.

Αρχή με τα αδερφια μας τους Σέρβους...

 

Νίκη με 93-81 σε ένα ματς που δεν κινδυνεύσαμε ποτέ, η διαφορά δεν έπεσε κάτω από 15 πόντους σε όλη τη διάρκεια του ματς (Πρέλεβιτς 24, Κουκ 20). Συνέχεια με τη μεγάλη Ρεάλ...

Νέα νίκη με 80-77 (Πρέλεβιτς 28, Κουκ 18, Μακαράς 14), κι η λέξη "πρόκριση" ακούγεται για πρώτη φορά στα στόματα φιλάθλων και παικτών. Ναι, ήταν η πρώτη χρονιά που θα περνούσαμε κιόλας από μια φάση ομίλων!

Η αναμέτρηση με τη Μιλούζ είχε τη μορφή φιέστας, αφού με νίκη, η πρόκριση θα εξασφαλίζοταν και μαθηματικά πλέον, με τη Ρεάλ να κάνει το καθήκον της σε όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια.

Η νίκη ήρθε, το σκορ (92-76) δεν είχε καμία μα καμία σημασία, ίσως ούτε οι σκόρερς (Πρέλεβιτς 41, Σταυρόπουλος 13) και έμενε ένα ταξιδάκι διαδικαστικού χαρακτήρα στο Βελιγράδι με την Παρτιζάν.
Ήττα φυσικά με 95-79 (Μπάνε 27) αλλά τι σημασία είχε?

ΠΑΟΚ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΦΕΡΕ ΜΑΣ ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ ΑΠΟ ΤΗ ΦΛΩΡΕΝΤΙΑ

Το διασταύρωμα με την Κνορ Μπολόνια, των διεθνών Αουγκούστο Μπινέλι και Ρομπέρτο Μπρουναμόντι, αλλά κυρίως της καλαθομηχανής Σούγκαρ Ρει Ρίτσαρντσον και του Κλέμον Τζόνσον, ήταν προ των πυλών. Μηδαμινές ελπίδες στον δικέφαλο
Κι όμως...

Για 37' κάναμε το παιχνίδι μας μέσα στη Παλασπόρ Ντι Πιάτσα Ατζαριτά. Η διαφορά σε αυτά τα 37 αγωνιστικά λεπτά, δεν έφυγε ποτέ πάνω από τους 5-7 πόντους. Και σε 3 λεπτά, ήρθε η κατάρρευση.

Δεν χάσανε σουτ, εμείς χάναμε μπάλες, βολές, αυγά και κάτι πασχάλια, και το -3 έγινε -20. 77-57 (Μπάνε 13).

Στη ρεβάνς του Παλέ, δεν έβρισκες εισιτήριο ούτε με αίτηση. Ούτε με βύσμα.

Το κλίμα που είχε δημιουργηθεί ήταν πως μπορούμε την ανατροπή, αλλά μεταξύ μας δεν παίζαμε και με καμιά ομαδούλα.

Η διαφορά έφτασε δυο φορές στο +13 αλλά αυτό ήταν και ότι καλύτερο είχαμε να επιδείξουμε από το ματς. Χορτάσαμε μπάσκετ όσοι τυχεροί βρεθήκαμε εκείνη τη μέρα στο Παλέ. Μπάνε με 30 και Σούγκαρ με 35, ήταν οι πρώτοι σκόρερ σε ένα σπάνιο κοντσέρτο για πολυβόλα.

                      

Η Κνορ, για την ιστορία κατέκτησε και τον τίτλο εκείνη τη χρονιά νικώντας στον τελικό τη Ρεάλ με 79-74. Η δική μας η σειρά θα έρχοταν ένα χρόνο αργότερα...