Στάζει πιπέρι..

Ομάδα της ζωής του

 

«Χωρίς δεύτερη κουβέντα αυτή του Πανεπιστημίου. Του St. John`s. Τότε ήταν πολύ δύσκολο για ένα παιδί από την δική μου γειτονιά να παίξει εκεί. Πέρασα πολλές δύσκολες στιγμές μέχρι να καταφέρω να παίξω για τον Lou Carnesecca. Αξιζε τον κόπο. Εκεί έφτιαξα το όνομα μου και ουσιαστικά έγινα γνωστός για να με επιλέξουν για το NBA»

Κορυφαία στιγμή της καριέρας του στην Ελλάδα

 

«Η κατάκτηση του Κυπέλου Korac με τον ΠΑΟΚ. Έχω πάρει πολλούς τίτλους αλλά αυτόν τον χάρηκα και τον πανηγύρισα πιο πολύ από όλους. Ήταν κάτι πολύ ξεχωριστό. Γενικά μου άρεσε η ατμόσφαιρα στην ομάδα εκείνη την χρονιά. Θεωρώ πολύ μεγάλη επιτυχία και αυτή που είχαμε στο Ηρακλη, να βγούμε στην Euroleague. Πήρα και δύο πρωταθλήματα με τον Ολυμπιακό. Δεν είναι και λίγα»

Καλύτερος Συμπαίκτης

 

«Ξεχωρίζω τον Hakeem Olajuwon, γιατί ταίριαζε ο τρόπος του παιχνιδιού μας. Είμασταν ένα καλό δίδυμο»

Καλύτερος Συμπαίκτης στην Ελλάδα

 

«Νομίζω ο Τζον Κόρφας στον ΠΑΟΚ. Μου άρεσε πολύ αυτός ο παίκτης γιατί ήξερε πάντα τι πρέπει να κάνει και που έπρεπε να μου δώσει την μπάλα»

Πιο δύσκολος αντίπαλος

 

«Ο Jordan. Μπορεί να μην είχα εγώ την ευθύνη να τον μαρκάρω στο ένας εναντίον ενός, όμως επειδή τον προσωπικό του αντίπαλο τον πέρναγε εύκολα, έβγαινα συχνά πάνω του στη βοήθεια. Δύσκολη περίπτωση ήταν και ο Karl Malone»

Πιο δύσκολος αντίπαλος στην Ελλάδα

 

«Σκέφτομαι αλλά δεν βρίσκω παίκτη που να με έχει φέρει σε δύσκολη θέση. Όταν είμαι σε καλή μέρα δύσκολα μπορεί να με κόψει κανείς. Αυτός που συγκριτικά μου δημιουργούσε μερικά προβλήματα ήταν ο Vrankovic»

Το ξεκίνημα της καριέρας του

 

Ο Walter Berry γεννήθηκε και μεγάλωσε σε ένα από τα πιο σκληρά γκέτο της δεκαετίας του '80, στην καρδιά του Χάρλεμ. Στα δεκάδες playgrounds της περιοχής έμαθε μπάσκετ. Ο Berry φοίτησε στο Franklin Benjamin High School το οποίο και οδήγησε στην κατάκτηση του τίτλου της πρωταθλήτριας ομάδας γυμνασίων σε όλη την Νέα Υόρκη, τον οποίο διεκδικούν κάθε χρόνο 1500 γυμνάσια. Από τον Χειμώνα του '82 είχε ανακοινώσει την απόφασή του να φορέσει την φανέλα του μεγαλύτερου Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, του Saint John's. Επειδή όμως το 1982 απέτυχε να πάρει το δίπλωμα του αποφοίτου από το Γυμνάσιο, δεν μπόρεσε να γραφτεί στο Πανεπιστήμιο. 

Έτσι έμεινε έξω από την αγωνιστική δράση για έναν ακριβώς χρόνο και υποχρεώθηκε να παρακολουθήσει ένα προπαρασκευαστικό σχολείο (General Educational Developement) και να εξασφαλίσει τα αναγκαία 24 πιστοποιητικά. Αν και ολοκλήρωσε με επιτυχία αυτό το ενδιάμεσο στάδιο δεν κατάφερε να ενταχθεί στο Saint John's γιατί παρενέβη το NCAA. Η ομοσπονδία του κολεγιακού μπάσκετ ανακοίνωσε ότι για να μπορέσει να ενταχθεί ο Berry στο Saint John's έπρεπε να περάσει ένα τεστ. Το γνωστό ακαδημαϊκό τέστ που γίνεται σε εθνική βάση για όλους τους αποφοίτους γυμνασίων που θέλουν να πάνε στο κολέγιο. Οι άνθρωποι του St. John's ξεκίνησαν δικαστικό αγώνα κατά της κολεγιακής ομοσπονδίας αφού ήξεραν ότι ο Berry δεν μπορούσε να περάσει αυτό το τεστ.

Το Σεπτέμβριο του '83 ένα ομοσπονδιακό δικαστήριο δικαίωσε το NCAA με αποτέλεσμα ο Berry να μείνει εκτός γηπέδων για έναν ακόμη χρόνο. Μετά την απόφαση του δικαστηρίου του ο δικηγόρος του Έρνι Λορτς δήλωσε: «Τα όνειρά του καταστράφηκαν ολοκληρωτικά για μία ακόμη φορά. Έκανε όλες τις θυσίες που έπρεπε. Για ένα χρόνο προτίμησε να μην παίξει μπάσκετ και να ασχολείται μόνο με τα βιβλία του αντί να διαλέξει τον εύκολο δρόμο, που ήταν να πάει σε ένα junior college. Και τώρα του έριξαν άλλη μια κλωτσιά.» Βέβαια αν ο Berry πήγαινε σε junior college θα έπρεπε να αγωνιστεί δύο χρόνια εκεί και μόνο δύο στο St. John's, ενώ ο ίδος ήθελε να αγωνιστεί στο St. John's για τέσσερα χρόνια.

Junior College

 

Μετά από παρότρυνση του προπονητή θρύλου του St. John's Lou Carnesecca, επέλεξε για την επόμενη διετία το Junior college San Jacinto JC στην Pasadena του Texas. Όπως αποδείχθηκε όμως στην συνέχεια η πόλη αυτή δεν άρεσε καθόλου στον Walter Berry. Η Pasadena κατοικείται αποκλειστικά από λευκούς, είναι γνωστή για τα εργοστάσια πετροχημίκων της, το νέφος των οποίων σκεπάζει μέρα νύχτα τον ουρανό της, ενώ στον κεντρικό της δρόμο έχει την έδρα της η Ku Klux Klan (!). Επίσης, ο Berry θεωρούσε δικαιολογημένα πως το επίπεδο των junior colleges ήταν πολύ χαμηλό για το επίπεδό του.

Ο προπονητής της ομάδας Ron Arrow μερικά χρόνια αργότερα είπε: «Τις πρώτες μέρες έμοιαζε σαν να μας λέει με την συμπεριφορά του "Σας κάνω χάρη που είμαι εδώ"» Δεν έδειχνε κανέναν ενθουσιασμό στις προπονήσεις τις ομάδας τις οποίες προσπαθούσε να αποφύγει χρησιμοποιώντας κάθε είδους δικαιολογία. Δεν είχε πάθος στα παιχνίδια και συχνά έλεγε ότι ήθελε να εγκαταλείψει την ομάδα για να παίξει επαγγελματικό μπάσκετ στην Ευρώπη. Το καλοκαίρι του '83 ήταν μέλος της Εθνικής Ομάδας Εφήβων των ΗΠΑ που κατέκτησε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και επισκίασε συμπαίκτες του (σταρ του κολεγιακού πρωταθλήματος) όπως ο Scott Skiles και ο Buck Johnson. Λίγο πριν τους τελικούς του πρωταθλήματος των junior colleges στο Hutchonson του Kansas η συμπεριφορά του Berry άλλαξε. 

Σταμάτησε να χάνει τις προπονήσεις και άρχισε να παίζει σύμφωνα με το ταλέντο του. «Κατάφερε να αποδείξει τι μπορεί να γίνει και τι μπορεί να κάνει ένας παίκτης στο επίπεδο των junior colleges. Στην αρχή βλέπαμε ένα παιδί χωρίς ενέργεια και χωρίς διάθεση να δουλέψει και να προπονηθεί. Και ξαφνικά τον είδαμε να μεγαλώνει και να ωριμάζει» δήλωσε ο τότε προπονητής του. Ο Berry είχε μέσο όρο 28,9 π. , 13,9 ρ. και 3,4 ταπ. ανά αγώνα. Στον ημιτελικό του πρωταθλήματος πέτυχε 39 πόντους, μάζεψε 18 rebounds και μπλόκαρε 13 σουτ. 

Στον τελικό είχε 28 πόντους, 18 rebounds και οδήγησε τους Ravens στον δεύτερο συνεχόμενο τίτλο πρωταθλητή. Ο Berry αναδείχθηκε MVP. «Έπρεπε να ανεβάσω το image μου και ήθελα να εντυπωσιάσω τους ανθρώπους που δεν με είχαν δει ποτέ να παίζω» είπε ο Berry. O Ron Rutledge, βοηθός του Carnessecca στο St. John's, είπε: «Το ταλέντο δεν είναι πότε αρκετό. 

Ο Walter δεν είχε παίξει ποτέ σε μια οργανωμένη κατάσταση και δεν είχε καμιά απολύτως πειθαρχία όταν αποφοίτησε από το γυμνάσιο. Στο τέλος του τουρνουά των junior colleges έδειξε ότι την χρονιά που πέρασε έμαθε πολλά μέσα και έξω από το γήπεδο». Στην μεταμόρφωση του Berry μεγάλο ρόλο είχε ο Ron Arrow. Ο Arrow μετέτρεψε το San Jacinto από ένα μικρό κολέγιο σε υπερδύναμη στον χώρο των junior colleges. Και ήταν διάσημος στους μπασκετικούς κύκλους της χώρας για την ικανότητα του να πείθει παίκτες με προσωπικά ή ακαδημαϊκά προβλήματα και κακή φήμη όχι μόνο να παίξουν για την ομάδα αλλά και να εκμεταλλευτούν στο έπακρο το ταλέντο τους. 

«Δεν τον πίεζα αφόρητα. Ήξερα ότι αν τον έπειθα να κάνει τα μισά από όσα μπορούσε, θα είχα πετύχει να κάνει τα περισσότερα από όσα είχε κάνει μέχρι τότε σε όλη του τη ζωή. Αυτό χρειαζόταν, όπως και το να μάθει να επιβιώνει για μια ολόκληρη χρονιά» είπε ο Arrow. 

Το καλοκαίρι του 1984 ο Walter Berry ήταν ο μοναδικός παίκτης από junior college που κλήθηκε στο camp των 84 επίλεκτων υποψηφίων του Bobby Knight για την Εθνική ομάδα των ΗΠΑ που θα έπαιρνε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Los Angeles, στην οποία είχε κληθεί και ο Michael Jordan. Ο Bobby Knight είναι γνωστός για τις σκληρές προπονήσεις που υποβάλει στους παίκτες του. Και όπως ήταν αναμενόμενο ο Berry ήταν από τους πρώτους που κόπηκαν από την ομάδα (το ίδιο έγινε με τον Charles Barkley).

St. John's

 

Λίγο αργότερα έφτασε η στιγμή να ενταχθεί στο St. John's, μετά από ένα χρόνο σε junior college, στο οποίο είχε πλέον δικαίωμα να αγωνιστεί για τρία χρόνια. Ο Carnessecca δήλωσε: «Έχει ένα ταλέντο που του έδωσε ο Θεός. Ταλέντο που απλά κανείς δεν μπορεί να κοουτσάρει. Είναι απλά το εισιτήριο μας για το final four. Όταν ολοκληρωθεί η κατασκευή του Berry δεν θα υπάρχει τίποτα κοντινό με αυτόν». Ο Berry φεύγοντας από το San Jacinto είχε κερδίσει το παρατσούκλι toll free χάρη στο εξαιρετικά υψηλό ποσοστό ευστοχίας του (67%) και όλοι περίμεναν να δουν την συνεργασία του με τον Chris Mullin αλλά και τις μονομαχίες του με τους ψηλούς της Big East ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο Patrick Ewing. 

 

Ο Berry πάντως ήταν ήδη ευτυχισμένος αφού έβλεπε την παρουσία του στο St. John's σαν το εισιτήριο για το NBA. «Περίμενα πολύ καιρό. Και χρειάστηκε να κάνω υπομονή αρκετά δύσκολα χρόνια στην προσωπική μου ζωή. Μόλις αρχίσω να παίζω θα δείτε μια αληθινή έκρηξη». Το St. John's μεταμορφώθηκε και από το 8-8 της προηγούμενης σεζόν έγινε η πιο βελτιωμένη ομάδα της περιφέρειας. Οι Redmen κατάφεραν να κερδίσουν το Georgetown (66-65) στο πρώτο μεγάλο ντέρμπι της χρονιάς και η χρονιά φαινόταν να εξελίσσεται ιδανικά με το δίδυμο Mullin-Berry να οδηγεί τελικά την ομάδα στο final four. 

Εκεί όμως ο Patrick Ewing σταμάτησε την πορεία τους αφού το Georgetown κέρδισε τον ημιτελικό με το ευρύ 77-59. Ήταν η τελευταία χρονιά των Chris Mullin και Bill Wennington στο St. John's και η αποφοίτηση του το καλοκαίρι του '85 θα επέτρεπε τελικά στον Walter Berry να τραβήξει πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας. Τότε «γεννήθηκε» και το παρατσούκλι Truth. O Berry έλεγε την αλήθεια, όπως έγραψε ένας δημοσιογράφος της Νέας Υόρκης, σε κάθε αγώνα της ομάδας. Και η ομάδα κατάφερε να επιβιώσει αλλά και να παραμείνει μεγάλη, κυρίως λόγω του συναγερμού που χτύπησε την περίοδο 1985-1986 ο Berry. Ήταν για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά ο καλύτερος παίκτης της δύσκολης περιφέρειας Big East, για δεύτερη χρονιά πρώτος σκόρερ της, αλλά και δεύτερος rebounder και τρίτος σε ποσοστό ευστοχίας.

Οι ειδικοί τον θεωρούσαν τον καλύτερο παίκτη κολλεγίων στην χώρα, και στο τέλος της χρονιάς του απονεμήθηκαν τo John Wooden Award, το Big East Men's Basketball Player of the Year Αward και το USBWA College Player of the Year που πλέον ονομάζεται Oscar Robertson Award. «Μου φαίνεται ότι ο Berry έκανε τα περισσότερα για να βελτιώσει την ομάδα του από οποιονδήποτε άλλο παίκτη στη χώρα», έγραψε ο Χάπι Φάιν στο Eastern Basketball Magazine. Ο Berry ήταν πρώτος σκόρερ της ομάδας του σε 29 (μεταξύ των οποίων τα 18 τελευταία παιχνίδια της χρονιάς) και πρώτος rebounder σε 30 από τους 36 αγώνες των Redmen. 

Ήταν 10ος σκόρερ και 6ος rebounder του κολεγιακού πρωταθλήματος αλλά χωρίς την βοήθεια του Mullin δεν μπόρεσε να πάει το St. John's πέρα από τον δεύτερο γύρο της των play-off όπου και έχασε 65-81 από το Oregon. O Mike Kryzewski είχε δηλώσει: «Ήταν η πηγή δύναμης του St. John's. Όταν τα πράγματα γινόταν δύσκολα, απλά έδιναν την μπάλα στον Berry». Εκεί τελείωσε και η κολεγιακή καριέρα του Walter αφού αποφάσισε να δηλώσει συμμετοχή στο draft ένα χρόνο πριν αποφοιτήσει.

NBA

 

Το draft του 1986 έμεινε στην ιστορία για τα προβλήματα ναρκωτικών που εμπόδισαν τους Len Bias (#2) (πέθανε δύο μέρες μετά την επιλογή του), Chris Washburn (#3) και Roy Tarpley (#7) να κάνουν καριέρα αλλά και για τις άσχημες επιλογές που έγιναν στον πρώτο γύρο (μόνο ένας παίκτης κατάφερε να γίνει all-star, o Brad Daugherty, ενώ το κατάφεραν τέσσερις παίκτες του δεύτερου γύρου). Στο #14 οι Blazers επέλεξαν τον Walter Berry. O Berry «έπεσε» τόσο χαμηλά αφού οι ομάδες του NBA δεν είχαν πειστεί για τον επαγγελματισμό του αλλά και επειδή τα 203 εκατοστά του δεν τις έπειθαν ότι ο Berry μπορούσε να αγωνιστεί σαν τεσσάρι. 

Στο Portland ο Berry δεν πήρε τις ευκαιρίες που ήθελε και του πήρε πέντε αγώνες για να σημειώσει τα δύο πρώτα του καλάθια απέναντι στους Sixers. Όταν οι Blazers αγωνίστηκαν στο Madison Square Garden απέναντι στoυς Knicks ο Berry γελοιοποιήθηκε στους Νεοϋορκέζους φίλους του αφού δεν αγωνίστηκε ούτε δευτερόλεπτο. Μετά το τέλος του αγώνα δήλωσε: «Δεν είναι αυτή η ομάδα για να παίξω καλά», μία δήλωση που δεν έκανε τα πράγματα χειρότερα αφού οι rookies οφείλουν πάνω από όλα να κρατούν χαμηλά το κεφάλι τους. Η άρνηση του αργότερα να κουβαλήσει τις μπάλες για την προπόνηση όπως του ζήτησε ο Steve Johnson,ο καλύτερος παίκτης των Blazers το '86, ανάγκασε το Portland να τον βγάλει στο σφυρί. 

Συνολικά αγωνίστηκε στους Blazers σε εφτά αγώνες για μόλις 19 λεπτά. Επόμενος σταθμός του Berry θα ήταν οι San Antonio Spurs που έστειλαν στο Portland τον επίσης rookie Kevin Duckworth (#33). Οι Spurs είχαν ξεκινήσει πολύ άσχημα τη χρονιά (8-13) και ο Berry πολύ γρήγορα καθιερώθηκε σαν βασικός. Ο προπονητής των σπιρουνιών Bob Weiss κατάφερε να βρει τρόπο επικοινωνίας με τον Berry που είχε και την τύχη με το μέρος του αφού ο βασικός small forward των Spurs, Mike Mitchell, που την προηγούμενη χρονιά σκόραρε 23,4 πόντους ανά αγώνα, δήλωσε ότι είναι χρήστης κοκαΐνης και υποχρεώθηκε να παρακολουθήσει για επτά εβδομάδες πρόγραμμα αποτοξίνωσης. 

 

Ο Berry πήρε την θέση του Mitchell και κατάφερε να την διατηρήσει και μετά την επιστροφή του δεύτερου στην αγωνιστική δράση. Ο Berry τελείωσε τη σεζόν σαν δεύτερος σκόρερ των Spurs πίσω μόνο από τον Alvin Robertson, με 17,6 πόντους αλλά οι Spurs τελείωσαν την χρονιά με το απογοητευτικό 28-54. Ο Bob Weiss δήλωσε στο τέλος της χρονιάς «Τελικά ο Walter μας απέδειξε ότι έχει τη φυσική ικανότητα να φτάσει στο επίπεδο ενός all-star παίκτη». Η άσχημη χρονιά των Spurs τους έδωσε το δικαίωμα να επιλέξουν πρώτοι στο draft της επόμενης χρονιάς, χρίζοντας νούμερο 1 τον David Robinson που όμως θα έπρεπε να μείνει στο ναυτικό για άλλα δύο χρόνια. 

Έτσι οι Spurs θα έπρεπε να βασιστούν και την επόμενη χρονιά στον Alvin Robertson και τον Walter Berry. Ο Berry μετά από ένα εντυπωσιακό ξεκίνημα στη δεύτερη του χρονιά, δύο μήνες μετά το ξεκίνημα της περιόδου πήρε για αδιευκρίνιστους λόγους την απόφαση να απολύσει τον Bill Pollak, έναν από τους ανθρώπους που τον είχαν βοηθήσει σημαντικά μέχρι τότε. Κάποιο συνδυάζουν την αποπομπή του Pollak με την αρκετά μεταγενέστερη απώλεια της θέσης του Berry στην πεντάδα των Spurs. Ο Walter, μετά από 2 πολύ άσχημα για αυτόν παιχνίδια όπου σκόραρε συνολικά εφτά πόντους, έχασε την θέση του χωρίς εμφανή λόγο.

Οι Spurs αν και τελείωσαν με ρεκόρ 31-51 κατάφεραν να πάρουν ένα εισιτήριο για τα play-offs όπου και αποκλείστηκαν με sweep από τους Lakers. Ο Berry, αν και αναπληρωματικός, σκόραρε 25, 14 και 27 πόντους στα τρία παιχνίδια που έμελε να είναι και τα τελευταία του στο San Antonio. Ο Larry Brown διαδέχθηκε τον Bob Weiss στον πάγκο των Spurs και στις 29 Αυγούστου του 1988 έστειλε τον Berry στους New Jersey Nets με αντάλλαγμα τον Dallas Comegys, έναν πολύ κατώτερο παίκτη που την προηγούμενη χρονιά σκόραρε 5,6 πόντους μ.ο. για τους Nets. 

Πολλοί κατηγορούσαν τον Brown για την αποπομπή του δεύτερου σκόρερ της ομάδας. Ο Berry δήλωσε «Ο coach Brown είναι ένας προπονητής που ενδιαφέρεται για τα βασικά και εγώ δεν είμαι παίκτης για τα βασικά!». Η απάθεια που επέδειξε ο Berry ειδικά στην άμυνα στην καλοκαιρινή προετοιμασία ήταν η βασική αιτία της αποπομπής του. Ο Berry δήλωνε χαρούμενος μετά την ανταλλαγή του. «Είναι σπουδαίο που γυρίζω σπίτι μου, αλλά και που θα παίξω για έναν προπονητή σαν τον Willis Reed. Θα προσπαθήσω να κολλήσω με το στυλ παιχνιδιού της ομάδας» είχε δηλώσει τότε. 

Στο New Jersey δεν έμεινε πολύ αφού οι αδυναμίες του άρχιζαν να εκδηλώνονται πιο έντονα από ποτέ. Έπαιζε κακή άμυνα και δεν προσπαθούσε καν να βελτιωθεί ενώ εμφανιζόταν όλο και πιο σπάνια στις προπονήσεις αναγκάζοντας τον Reed να τον αποκαλέσει «pain in the ass» και «καρκίνο μέσα στην ομάδα». Οι Nets ήλπιζαν ότι οι Nicks θα ήθελαν έναν Νεοϋορκέζο στην ομάδα αλλά η απάντηση του Αλ Μπιάνκι ήταν «No, thanks».

Μετά από 29 παιχνίδια στο New Jersey οι Nets αποφάσισαν να τον αποδεσμεύσουν. Τον Φεβρουάριο του 1989 οι Rockets υπέγραψαν τον Berry μέχρι το τέλος της χρονιά με τον προπονητή τους Don Chaney να δηλώνει «o Berry μας δίνει μια διαφορετική διάσταση. Αποκτήσαμε ένα παίκτη εκπληκτικό στο ένας εναντίον ενός που θα μας προσθέτει βάθος». Οι Rockets είχαν δύο απαιτήσεις από τον Berry. Να αφήσει πίσω τις κακές του συνήθειες και να κάνει καθημερινή ατομική προπόνηση με τον Kalvin Murphy. Ο Berry κατάφερε να ανταποκριθεί και στις δύο απαιτήσεις και οι Rockets τον αντάμειψαν δίνοντας του την θέση του βασικού small forward στην οποία υπέφεραν. Ξεκίνησε στην πεντάδα μόλις σε 14 αγώνες από τους 40 που αγωνίστηκε συνολικά αφού στη θέση του ο Don Chaney έχασε την εμπιστοσύνη του στον Berry και προτιμούσε τον Buck Johnson. 

Οι Rockets πήραν την δεύτερη θέση στην Midwest με ρεκόρ 45-37 αλλά αποκλείστηκαν στον πρώτο γύρο των play-offs από τους Supersonics με 1-3. To παιχνίδι του Berry είχε γίνει αναγνωρίσιμο για τους αντιπάλους του λόγω κυρίως της αδυναμίας του στο μακρινό σουτ. Το καλοκαίρι του '89 έδειξε μεγάλη συνέπεια αφού έκανε βάρη και δυνάμωσε σημαντικά.

Όλοι έλεγαν ότι αν πρόσθετε περιφερειακό σουτ στο οπλοστάσιο του θα μπορούσε να κερδίσει την θέση του βασικού. Είχε ένα γρήγορο και επιδέξιο σουτ κοντά στο καλάθι, επειδή όμως οι αντίπαλοί του ήξεραν ότι από μακριά ήταν ακίνδυνος του άφηναν χώρο και έτσι δυσκολευόταν να χρησιμοποιήσει και το βασικό του όπλο. Την θέση τρία στο roster των Rockets διεκδικούσαν τρεις παίκτες. Ο Walter Berry, o Buck Johnson και ο Derrick Chievous (πέρασε από τη Δάφνη).

Τελικά στο Houston έμεινα οι δύο τελευταίοι και o Berry αποδεσμεύτηκε. Η επίσημη δικαιολογία ήταν ότι κρίθηκε ασυνεπής για να βοηθήσει την ομάδα για μια ολόκληρη χρονιά. Ο πραγματικός λόγος, που όμως δεν αποδείχθηκε ποτέ, ήταν ότι κυνήγησε έναν συμπαίκτη του γύρω γύρω στα αποδυτήρια με ένα μαχαίρι!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ευρώπη

 

Έτσι ο Berry πέρασε στην άλλη άκρη του ατλαντικού και την επόμενη χρονιά βρέθηκε στην Ιταλία και την Paini Napoli, ομάδα που προσπαθούσε να αποφύγει τον υποβιβασμό. Η υποδοχή που του επιφύλαξε ο Ιταλικός τύπο ήταν τόσο εντυπωσιακή όσο και οι εμφανίσεις του Berry που ακολούθησαν. Τελείωσε την χρονιά με 29,6π., 11,6 ρ. σε 33 αγώνες και κατάφερε τελικά στα play-out να διατηρήσει την ιταλική ομάδα στην κατηγορία. 

Το καλοκαίρι του 1990 ο πρόεδρος της Atletico Madrid Jesus Gil αποφασίζει να ασχοληθεί με την μπασκετική Atletico de Madrid Villalba, μια μικρομεσαία ομάδα του ισπανικού πρωταθλήματος, και υπογράφει τον Berry στο πρόσωπο του οποίου είδε τον Μεσσία που θα οδηγήσει την ομάδα ψηλά. Ο Berry συνεχίζει και εκεί τις εξαιρετικές εμφανίσεις αλλά δίνει και αφορμές για σχόλια (ειδικά όταν ο Gil αργούσε να τον πληρώσει) με τους Ισπανούς να δίνουν το προσωνύμιο ο «Βασιλιάς της ντίσκο». Με 33,4π. και 11,7ρ. ο Berry οδηγεί σχεδόν μόνος του την Villalba για πρώτη φορά στην ιστορία της στο Κύπελλο Κόρατς και τραβά την προσοχή του Αρη. 

 

Το καλοκαίρι του 1991 πατάει για πρώτη φορά στη ζωή του ελληνικό έδαφος και απολαμβάνει και πάλι τα εγκωμιαστικά σχόλια του τύπου. Αλλά ο Αρης αντιμετωπίζει προβλήματα οικονομικής ρευστότητας και τον έλεγχό του έχει υπερεσιακή διοίκηση. Μετά από δύο μήνες ο Berry δεν αντέχει πια άλλες υποσχέσεις ότι θα πληρωθεί και αποχωρεί έχοντας παίξει σε μόλις 10 παιχνίδια (4 πρωταθλήματος και 6 στην Ευρώπη) με τη φανέλα του Αρη. Θα συνεχίσει την χρονιά του στην Napoli που βρίσκεται στην Α2, αναλαμβάνοντας να την οδηγήσει παρέα με τον 38χρονο τότε Alex English στην Α1. 

Οι εμφανίσεις του είναι και πάλι εκπληκτικές αφού σε 39,7λ. έχει 28,9π. και 11,2ρ. και η Napoli φτάνει στα play-out. Εκεί όμως δεν μπορεί να προσπεράσει το εμπόδιο της Kleenex Pistoia που παίρνει το εισιτήριο της ανόδου κερδίζοντας 55-64. Ο Berry πραγματοποίησε άσχημη εμφάνιση (12π.,14ρ.,38λ.) και βρήκε απέναντι του έναν εκπληκτικό Ron Rowan (31π.,36λ.). Οι προτάσεις από ελληνικές ομάδες πέφτουν σαν βροχή την επόμενη χρονιά αλλά ο 28χρονος πλέον Berry έχει στο μυαλό του την επιστροφή στο NBA. 

Τον Ιούλιο συμμετέχει στο Doral Arrowwood New York Summer League tournament των Boston Celtics και δηλώνει «Έπαιξα πρώτα στην Ισπανία και μετά στην Ιταλία, αλλά ήθελα να κάνω μία προσπάθεια ακόμα για το NBA, όσο είμαι ακόμα νέος». 

 

Πρώτη χρονιά στον Ολυμπιακό

 

Τελικά δεν θα καταφέρει να πείσει ότι αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία και θα δεχτεί την πρόταση του Ολυμπιακού που ψάχνει τον αντικαταστάτη του Rod Higgins με περιορισμένα χρονικά περιθώρια. Εκεί θα δημιουργήσει ένα πολύ δυνατό δίδυμο με τον Zarko Paspalj και θα κερδίσει το πρωτάθλημα αποκλείοντας στα ημιτελικά των πρώτο της κανονικής περιόδου ΠΑΟΚ και κερδίζοντας στους τελικούς των Παναθηναϊκό. 

Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός έφτασε ως τους 8 με καλάθι του Berry στην λήξη του αγώνα με την Ortez στο Po. Στο αεροπλάνο της επιστροφής ο Berry ρώτησε με σοβαρό ύφος τους εμβρόντητους φιλάθλους: «Το Σάββατο παίζουμε στην Πάτρα. Πρέπει να κερδίσουμε και εκεί για να πάμε στο final four του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος;». Τελικά ως εκεί δεν έφτασε αφού η μετέπειτα πρωταθλήτρια CSP Limoges τον απέκλεισε με 2-1 νίκες στους προημιτελικούς. 

Τα καμώματα του στον Πειραιά έχουν μείνει στην ιστορία. Ένα βράδυ κυνηγάει φορώντας μόνο μια πετσέτα γύρω από την μέση του των Σωκράτη Κόκκαλη στους διαδρόμους του ΣΕΦ για να του ζητήσει συγνώμη επειδή το πρωϊ απείλησε δύο φορές ότι δεν θα παίξει στον αγώνα. Ο λόγος ήταν ότι αρχικά λόγω απεργίας των τραπεζών μια δόση του συμβολαίου του δεν έφτασε στην ώρα της στην δική του τράπεζα στις ΗΠΑ και μετά όταν του δόθηκαν τα λεφτά σε μετρητά έλειπαν 10 δολάρια. 

Μία άλλη φορά καταστρέφει την μηχανή της Mercedes που του είχε δώσει ο Ολυμπιακός επειδή αντί σούπερ βενζίνης χρησιμοποιεί την φθηνότερη αμόλυβδη. Τέλος κλασσική έμεινε και η ατάκα του «Where is my rebound?» όταν μετά το τέλος ενός αγώνα λόγω ενός ειδικού όρου στο συμβόλαιο του ένα παραπάνω rebound θα του απέφερε ένα bonus κάποιων εκατοντάδων δολαρίων.

Πρώτη χρονιά στον ΠΑΟΚ

 

Τη σεζόν '93-'94 υπογράφει στον ΠΑΟΚ και μαζί με τον Zoran Savic αντικαθιστούν τους Ken Barlow και Cliff Levingston. Και στη Θεσσαλονίκη συνεχίζει να γράφει ιστορία τόσο εντός όσο και εκτός αγωνιστικών χώρων. Χωρίς να ξέρει το αντικείμενο της υπόθεσης παίρνει την γυναίκα του και δύο Αμερικανούς φίλους του και εμφανίζεται κρατώντας την Ελληνική σημαία σε λαϊκό συλλαλητήριο για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας. Το Πάσχα του 1994 ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ Απόστολος Οικονομίδης τον καλεί στη βίλα και ο Berry του λέει: «Πρόεδρε, τρώω μόνο κοτόπουλο». 

Τελικά δεν αγγίζει την ειδική παραγγελία και καταβροχθίζει τη σούβλα με το κοκορέτσι! Με τον ΠΑΟΚ κατακτά το Κύπελλο Κόρατς κερδίζοντας την Stefanel Trieste και στα δύο παιχνίδια των τελικών. Στο πρώτο που έγινε στο Αλεξάνδρειο ο Berry είναι ο πρώτος σκόρερ (23) και rebounder (18) του ΠΑΟΚ, με τον Δικέφαλο του Βορρά να κερδίζει 75-66. Στο δεύτερο αγώνα ο Berry βλέπει την πλάτη του Bane Prelevic στο σκοράρισμα (26 έναντι 30) αλλά καθαρίζει και πάλι τα rebounds μαζεύοντας 13 με τον ΠΑΟΚ να κερδίζει και στην Ιταλία με 91-100. 

Στο πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ φτάνει στους τελικούς όπου αντιμετωπίζει τον Ολυμπιακό που την περυσινή χρονιά του είχε στερήσει το εισιτήριο για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Με το σκορ στο 2-2 ο ΠΑΟΚ αντιμετωπίζει στο πέμπτο παιχνίδι εχθρική διαιτησία και μετά από την εισβολή φιλάθλων του Ολυμπιακού στο γήπεδο και την ρίψη νομισμάτων οι παίκτες του ΠΑΟΚ πηγαίνουν στα αποδυτήρια. Ο Οικονομίδης δεν επιτρέπει στην ομάδα να επιστρέψει στον αγωνιστικό χώρο περισσότερο λόγω των σφυριγμάτων των διαιτητών μέχρι που ο ΠΑΟΚ δέχεται την απειλή πως θα του στερηθεί το δικαίωμα συμμετοχής στο επόμενο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και στην θέση του θα συμμετάσχει ο Πανιώνιος. 

Στον αγώνα τελικά επιστρέφουν πέντε αναπληρωματικοί του ΠΑΟΚ που ως ένδειξη διαμαρτυρίας δεν φορούν κάλτσες και ο Ολυμπιακός στέφεται πρωταθλητής για δεύτερη συνεχή χρονιά. Ο Berry που ήταν πρώτος σε πόντους (24) και rebound (10) για τον ΠΑΟΚ συμμετέχει στα πανηγύρια του Ολυμπιακού, πίνοντας σαμπάνια με τους πρώην συμπαίκτες του, αφού οι σχέσεις του με τον πρόεδρο του ΠΑΟΚ ήταν στο τέλος της χρονιάς εχθρικές. «Θα γυρίσω στην Ελλάδα γιατί έχω ανοικτούς λογαριασμούς» υπόσχεται το καλοκαίρι και την επόμενη χρονιά θα κρατούσε τον λόγο του.

Ηρακλής

 

Συμφωνεί την επόμενη χρονιά με τον Ηρακλή με λιγότερα λεφτά από όσα θα μπορούσε να διεκδικήσει σε άλλη ομάδα και πραγματοποιεί την καλύτερή του χρονιά στο ελληνικό πρωτάθλημα. Με 29,27π. και 13,23ρ. αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ και rebounder του πρωταθλήματος και οδήγησε τον Ηρακλή στους ημιτελικούς του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου και στην τρίτη θέση του πρωταθλήματος πετώντας στον μικρό τελικό τον ΠΑΟΚ εκτός Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. 

Στον τέταρτο και τελευταίο αγώνα της σειράς στο Ιβανόφειο χρειάστηκε παράταση για να αναδειχθεί νικητής ο Ηρακλής με 81-90 με τον Berry να αφιερώνει την νίκη στον Οικονομίδη. «Εγώ πέρυσι έστειλα τον ΠΑΟΚ στο Ευρωπαϊκο Πρωτάθλημα και εγώ τώρα τον άφησα έξω. Για να με θυμούνται μερικοί που δεν μου φέρθηκαν καλά στην ομάδα». Λίγους μήνες αργότερα ο Απόστολος Οικονομίδης χάνει την προεδρία.

Δεύτερη χρονιά στον Ολυμπιακό

 

Το καλοκαίρι του 1995 η Efes Pilsen και η Kinder Bologna του κάνουν εκπληκτικές προσφορές με τον Berry να συμφωνεί τελικά με την δεύτερη. Όμως πολύ νωρίτερα ο Berry είχε δώσει τα χέρια με τον Ολυμπιακό και τελικά αγωνίζεται στην Πειραϊκή ομάδα. Ο τότε προπονητής του όμως Γιάννης Ιωαννίδης εξοργίζεται μαζί του και ζητά την αποπομπή του καθώς ο Berry δεν εμφανίζεται στην προετοιμασία. Το αίτημα του Ιωαννίδη δεν έγινε τελικά δεκτό αλλά οι το «γυαλί είχε ραγίσει». Ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζει στους προημιτελικούς του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος την Real Madrid των Arvydas Sabonis και Joe Arlaukas και μένει εκτός final four και ο Berry γίνεται το εξιλαστήριο θύμα. Ανακοινώνεται ότι ανιχνεύθηκε στο αίμα του μικρόβιο ηπατίτιδας Β και για πολλούς μήνες χάνονται τα ίχνη του.

Αρης και Cantu

 

Στην Ελλάδα θα επιστρέψει για λογαριασμό του Αρη που έψαχνε στην μέση της επόμενης σεζόν τον αντικαταστάτη του Charles Shackleford για το ελληνικό πρωτάθλημα. Εκεί είναι σκιά του εαυτού του αφού τελειώνει τη χρονιά με 11,8π. και 5,2ρ. Δεν είναι πια ο ίδιος Berry που μπορούσε να κρύψει την μπάλα και να τη στείλει στο καλάθι με μαγικό τρόπο. Ο Αρης δεν κατορθώνει να πάει πιο μακριά από τον προημιτελικό γύρο των play-off και την επόμενη χρονιά ο Berry δεν δέχεται προτάσεις από ελληνικές ομάδες. Θα βρει όμως καταφύγιο στην Ιταλία και την Polti Cantu και θα επιστρέψει στις καλές εμφανίσεις.

Η ιταλική ομάδα θα τερματίσει δέκατη με τον Berry να σημειώνει 20,4π. και να μαζεύει 10,1ρ. ανά αγώνα και θα αποκλειστεί στον πρώτο γύρο των play-off με αντίπαλο την Siena με 2-1 νίκες αν και έφτασε κοντά στην έκπληξη στον τρίτο αγώνα όταν και έχασε με 62-59 με τον Berry να είναι πρώτος σκόρερ του αγώνα με 24.

Δεύτερη χρονιά στον ΠΑΟΚ

 

Ο Berry έπεισε τους ανθρώπους του ΠΑΟΚ ότι είχε βρει τον εαυτό και επέστρεψε στον Δικέφαλο του Βορρά για την επόμενη χρονιά. Εκεί μαζί με τον Frankie King συνέθεσε το καλύτερο δίδυμο της χρονιάς και οδήγησε τον ΠΑΟΚ στην μετά Stojakovic εποχή στην κατάκτηση του Κυπέλλου αλλά και στην τρίτη θέση του πρωταθλήματος. Στο final four του κυπέλλου ο ΠΑΟΚ διαλύει αρχικά τον Αρη με 83-50 και έπειτα την ΑΕΚ με 71-54 με τον Berry να έχει 24π. και 14ρ. στον πρώτο αγώνα και 19π. και 10ρ. στον δεύτερο και να κερδίζει τον τίτλο του MVP.

«Όλοι αξίζαμε να βγούμε MVP, και κυρίως ο Γιώργος (Μπαλογιάννης) και ο Frankie, που έκανα καταπληκτικά παιχνίδια σ' αυτό το final four. Ευχαριστώ τον ΠΑΟΚ που μου έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία, και τον Κώστα Φλεβαράκη, που με έφερε στην αγωνιστική κατάσταση που βρίσκομαι σήμερα. Επέστρεψα!» είπε μετά τον αγώνα και συνέχισε «Θέλαμε να αποδείξουμε ότι έχουμε μια σπουδαία ομάδα. Μας πείραξε πολύ η ήττα από τον Αρη στο πρωτάθλημα, αλλά νομίζω ότι στο ΣΕΦ κάναμε επίδειξη δύναμης και κερδίσαμε δίκαια το τρόπαιο.

Για μένα μέτρησε πολύ αυτός ο τίτλος αφού παίζω ακόμα σαν τον παλιό καλό Berry. Ήταν μια απάντηση σε όσους με είχαν αμφισβητήσει στο ξεκίνημα της περιόδου». Στα play-off ο ΠΑΟΚ κέρδισε στον μικρό τελικό τον αποδυναμωμένο Αρη (Grant και Σιούτης ήταν τραυματίες ενώ Martin Muursepp και Αγγελίδης ήταν τιμωρήθηκαν όταν βρέθηκαν θετικοί σε έλεγχο ντόπινγκ) και πήρε το εισιτήριο για την επόμενη Euroleague. 

 

 Κλείσιμο της καριέρας του

 

Μετά τον ΠΑΟΚ ο Berry βρέθηκε στη Σλοβενία για λογαριασμό της Olimpija Ljubljana αλλά μετά από άσχημες εμφανίσεις αποδεσμεύτηκε τον Ιανουάριο μετά από μόλις 10 αγώνες πρωταθλήματος. Στα 36 του χρόνια επέστρεψε την επόμενη σεζόν στην Ελλάδα για να αγωνιστεί με τη φανέλα του Μακεδονικού και έγινε έτσι ο πρώτος Αμερικανός που φτάνει τις 8 παρουσίες στο ελληνικό πρωτάθλημα αλλά και ο μοναδικός που έχει αγωνιστεί σε τέσσερις ομάδες της Θεσσαλονίκης.

Στον Μακεδονικό αγωνίστηκε μόλις σε δύο αγώνες σκοράροντας 29 πόντους συνολικά και αντικαταστάθηκε από τον Ben Davis. Στο υπόλοιπο της σεζόν αγωνίστηκε στην Α2 Ιταλίας με τη φανέλα της Sicc Jesi στην οποία πρόλαβε να αγωνιστεί για 20 παιχνίδια σκοράροντας 19,2 πριν αντικατασταθεί από τον Willie Walls. Την καριέρα του τελικά την ολοκλήρωσε την επόμενη χρονιά στη Βενεζουέλα και την Panteras de Miranda.