είχαμε αναφέρει ότι ο Μπάνε στις κρίσιμες στιγμές, εκτός από ωραίος, ήταν και λιγάκι..μοιραίος. Και σαφώς σε πολλά σημεία που ήταν στην κόψη του ξυραφιού έβγαζε τα κάστανα από τη φωτιά, αλλά ήταν και αρκετά που μάλλον τα καβούρντιζε. Λίγο το νεαρό της τότε ηλικίας του, λίγο ο παρορμητισμός του και το σέρβικο αίμα του, λίγο η υπέρμετρη (?) εμπιστοσύνη στις δυνάμεις και τις ικανότητες του, λίγο το ότι αναμφισβήτητα ήταν ο φυσικός ηγέτης της ομάδας μας και επιβαρυνόταν με το έξτρα άγχος του επωμισμού της στις πλάτες του (πλεονασμός) και τα αποτελέσματα των τελευταίων κρίσιμων στιγμών έχουν καλώς ή κακώς περάσει στην ιστορία.
Στο συγκεκριμένο αγώνα, βέβαια, και για να είμαστε λίγο πιο δίκαιοι, δεν ήταν και τόσο μοιραίος μιας και η μπάλα του ήρθε στα χέρια στο τελευταίο δευτερόλεπτο και απλά δε μπήκε το σούτ. Κάτι παρόμοιο, όπως λέει κι ο Σκουντής στο βίντεο, είχε γίνει και την προηγούμενη σεζόν, ενώ την ίδια αποτυχημένη κατάληξη είχε και στην επόμενη. Ο παρονομαστής, όμως δυστυχώς όπως και στη Ναντ είναι κοινός..Ο μεγάλος Μπάνε σωριασμένος στο πάτωμα να μη μπορεί με τίποτα να χωνέψει την ήττα. 7 Οκτωβρίου 1989, λοιπόν, και ντέρμπι με το καλημέρα του πρωταθλήματος, μόλις στη 2η αγωνιστική...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου