Του Iznogoud
Η αλήθεια είναι πως αυτή την πουτ@ν@ την Μπενετόν εκεί που πήγαινες να την ξεχάσεις (μετά από εκείνο το εφιαλτικό βράδυ της 13ης Απριλίου του 1993 στο ΣΕΦ), τσούπ όλο και πεταγότανε μπροστά σου! Γιατί βλέπεις ήταν και ο αποκλεισμός στους 8 του Κόρατς τη σεζόν 1996-97 που σου ξυπνούσε μνήμες..
Την επόμενη χρονιά θα τη βρίσκαμε πάλι μπροστά μας στους ομίλους της Ευρωλίγκας. Η ομάδα ήταν σε πολύ μπερδεμένη κατάσταση εκείνη τη χρονική περίοδο. Θες ο Ευτύχης που στην αδυναμία του να κρατήσει τον Σκατ Σκάιλς, επέλεξε τον controversial Σβι Σερφ στη θέση του προπονητή? Θες το ότι παρά την απόκτηση του πράγματι σπουδαίου Κόνραντ ΜακΡέι, η επιλογή στο πρόσωπο του παρτενέρ του ήταν as weird as it gets με τον χοντρούλη Ράφαελ Άντισον?
Θες ότι απλώς το μπασκετικό τμήμα ζούσε για πρώτη φορά στη σκιά του ποδοσφαιρικού και της μεγάλης πρόκρισης επί της Άρσεναλ? Εκείνη την Πέμπτη, 09/10/ 1997 το Αλεξάνδρειο δεν είχε πάνω από 2.000 κόσμο.
Πρωτοφανές!
Η ομάδα μας δεν ήταν κακή όμως! Και πως θα μπορούσε να ήταν, αφού λίγους μόλις μήνες αργότερα, με το μπαμ και κάτω τρίποντο του Πέτζα, θα έπαιζε σε έναν ακόμα τελικό Πρωταθλήματος.
Μπουντούρης, Ρόουαν, Πέτζα, Μακ Ρέι και Μοράλες συνέθεταν μια δυνατή, πολύ δυνατή πεντάδα και στον πάγκο υπήρχαν πάντα οι Μπαλογιάννης, Μασλαρινός, Νικολαίδης, ακόμα και ο σιχαμένος Λευτέρης Κακιούσης. Το παιχνίδι δεν ήταν εύκολο και η ομάδα ήταν πολύ αγχωμένη.
Μπορεί να ξεκίνησε τη χρονιά με 2 εκτός έδρας νίκες, όμως αυτές ήταν εκεί που όλοι θα περνούσαν αέρα (μέσα στην Πόρτο και μέσα στην Κροάσια Σπλιτ). Η 3η αγωνιστική είχε φλόκο από την Εστουδιάντες με 72-76 (ωραίο σκορ αυτό, δεν συμφωνείτε? ) και η νίκη ήταν επιτακτική σε τούτο το ματς.
Προσθέστε και την ήττα από τον Γηραιό στο Ιβανώφειο, και τη διαρκή ονοματολογία γύρω από τον Ραφαέλ Άντισον και θα καταλάβετε τι γινόταν κάθε που έπαιρνε τη μπάλα (εικάζω, καθώς δεν βρέθηκα ακόμα στην Τούμπα φέτος, το ίδιο κάθε φορά που πάει η μπάλα στον Κουμαλό!). 33-34 σκορ ημιχρόνου.
Ο Ζοτς έχει βάλει τα γκαρντ του να ταϊζουν τον Ρέμπρατσα κι αυτός κάνει πάρτυ κάτω από τη ρακέτα μας. Ούτε στην περιφέρεια όμως έχει μεγάλο πρόβλημα, καθώς διαθέτει Χένρι Γουίλιαμς - γεννημένο σκόρερ. Πόντο πόντο πάει το ματς μέχρι το φινάλε σχεδόν, όταν 4':30" πριν το τέλος, το τρίποντο του Ουίλιαμς κάνει το 54-59, η μεγαλύτερη διαφορά στο ματς ως τότε.
Ο Σερφ καλεί τάιμ άουτ, κρατάει τον Άντισον στον πάγκο ως τη λήξη, ο Στογιάκοβιτς πάει all the way και με εκείνην την τρομερή ισορροπία σώματος (που έλεγε και ξανάλεγε ο καψουρεμένος μαζί του, Κώστας Μπατής) κερδίζει 2 back to back γκολ φάουλ, ο Μπαλογιάννης κάνει αυτά που δεν έκανε ούτε ο Αντισον, μα ούτε κι ο Ροουαν σε όλο το ματς και το 54-59 του 36', γίνεται 65-59 στο 39'. Το (3ο και τελευταίο) τρίποντο του Γουίλιαμς έκανε το τελικό 65-62. Την επόμενη αγωνιστική θα πηγαίναμε στην ΡΤΤ Ανκαρα, για ήττα με 73-66, όμως τον όμιλο θα τον περνούσαμε.
ΠΑΟΚ (Svi Sherf): Μπουντούρης 5, Κακιούσης, Stojakovic 20 (2), Μπαλογιάννης 7, Rowan 2, Morales 3, McRae 18, Addison 10.
BENETTON (Zelimir Obradovic): Gracis, Sekunda 8 (1), Pittis 6, Marconato 4, Bonora 2, Rebraca 23, Niccolai, Williams 19 (3), Rusconi.
Η αλήθεια είναι πως αυτή την πουτ@ν@ την Μπενετόν εκεί που πήγαινες να την ξεχάσεις (μετά από εκείνο το εφιαλτικό βράδυ της 13ης Απριλίου του 1993 στο ΣΕΦ), τσούπ όλο και πεταγότανε μπροστά σου! Γιατί βλέπεις ήταν και ο αποκλεισμός στους 8 του Κόρατς τη σεζόν 1996-97 που σου ξυπνούσε μνήμες..
Την επόμενη χρονιά θα τη βρίσκαμε πάλι μπροστά μας στους ομίλους της Ευρωλίγκας. Η ομάδα ήταν σε πολύ μπερδεμένη κατάσταση εκείνη τη χρονική περίοδο. Θες ο Ευτύχης που στην αδυναμία του να κρατήσει τον Σκατ Σκάιλς, επέλεξε τον controversial Σβι Σερφ στη θέση του προπονητή? Θες το ότι παρά την απόκτηση του πράγματι σπουδαίου Κόνραντ ΜακΡέι, η επιλογή στο πρόσωπο του παρτενέρ του ήταν as weird as it gets με τον χοντρούλη Ράφαελ Άντισον?
Θες ότι απλώς το μπασκετικό τμήμα ζούσε για πρώτη φορά στη σκιά του ποδοσφαιρικού και της μεγάλης πρόκρισης επί της Άρσεναλ? Εκείνη την Πέμπτη, 09/10/ 1997 το Αλεξάνδρειο δεν είχε πάνω από 2.000 κόσμο.
Πρωτοφανές!
Η ομάδα μας δεν ήταν κακή όμως! Και πως θα μπορούσε να ήταν, αφού λίγους μόλις μήνες αργότερα, με το μπαμ και κάτω τρίποντο του Πέτζα, θα έπαιζε σε έναν ακόμα τελικό Πρωταθλήματος.
Μπουντούρης, Ρόουαν, Πέτζα, Μακ Ρέι και Μοράλες συνέθεταν μια δυνατή, πολύ δυνατή πεντάδα και στον πάγκο υπήρχαν πάντα οι Μπαλογιάννης, Μασλαρινός, Νικολαίδης, ακόμα και ο σιχαμένος Λευτέρης Κακιούσης. Το παιχνίδι δεν ήταν εύκολο και η ομάδα ήταν πολύ αγχωμένη.
Μπορεί να ξεκίνησε τη χρονιά με 2 εκτός έδρας νίκες, όμως αυτές ήταν εκεί που όλοι θα περνούσαν αέρα (μέσα στην Πόρτο και μέσα στην Κροάσια Σπλιτ). Η 3η αγωνιστική είχε φλόκο από την Εστουδιάντες με 72-76 (ωραίο σκορ αυτό, δεν συμφωνείτε? ) και η νίκη ήταν επιτακτική σε τούτο το ματς.
Προσθέστε και την ήττα από τον Γηραιό στο Ιβανώφειο, και τη διαρκή ονοματολογία γύρω από τον Ραφαέλ Άντισον και θα καταλάβετε τι γινόταν κάθε που έπαιρνε τη μπάλα (εικάζω, καθώς δεν βρέθηκα ακόμα στην Τούμπα φέτος, το ίδιο κάθε φορά που πάει η μπάλα στον Κουμαλό!). 33-34 σκορ ημιχρόνου.
Ο Ζοτς έχει βάλει τα γκαρντ του να ταϊζουν τον Ρέμπρατσα κι αυτός κάνει πάρτυ κάτω από τη ρακέτα μας. Ούτε στην περιφέρεια όμως έχει μεγάλο πρόβλημα, καθώς διαθέτει Χένρι Γουίλιαμς - γεννημένο σκόρερ. Πόντο πόντο πάει το ματς μέχρι το φινάλε σχεδόν, όταν 4':30" πριν το τέλος, το τρίποντο του Ουίλιαμς κάνει το 54-59, η μεγαλύτερη διαφορά στο ματς ως τότε.
Ο Σερφ καλεί τάιμ άουτ, κρατάει τον Άντισον στον πάγκο ως τη λήξη, ο Στογιάκοβιτς πάει all the way και με εκείνην την τρομερή ισορροπία σώματος (που έλεγε και ξανάλεγε ο καψουρεμένος μαζί του, Κώστας Μπατής) κερδίζει 2 back to back γκολ φάουλ, ο Μπαλογιάννης κάνει αυτά που δεν έκανε ούτε ο Αντισον, μα ούτε κι ο Ροουαν σε όλο το ματς και το 54-59 του 36', γίνεται 65-59 στο 39'. Το (3ο και τελευταίο) τρίποντο του Γουίλιαμς έκανε το τελικό 65-62. Την επόμενη αγωνιστική θα πηγαίναμε στην ΡΤΤ Ανκαρα, για ήττα με 73-66, όμως τον όμιλο θα τον περνούσαμε.
ΠΑΟΚ (Svi Sherf): Μπουντούρης 5, Κακιούσης, Stojakovic 20 (2), Μπαλογιάννης 7, Rowan 2, Morales 3, McRae 18, Addison 10.
BENETTON (Zelimir Obradovic): Gracis, Sekunda 8 (1), Pittis 6, Marconato 4, Bonora 2, Rebraca 23, Niccolai, Williams 19 (3), Rusconi.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου