Κι όταν θα πάω στον τρελλογιατρό..

Του Gordon

Υποδεχόμαστε τη Σκαβολίνι του Πέζαρο, από την οποία έχουμε ηττηθεί στο πρώτο παιχνίδι στην Ιταλία με 82-66. Για ενάμισι περίπου μήνα η ομάδα βρίσκεται σε αναταραχή. Αρχές του χρόνου αποχωρεί από την τεχνική ηγεσία ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, μετά από οικονομικής φύσεως αντιδικία με τον πρόεδρο Οικονομίδη. Την ομάδα αναλαμβάνει ο βοηθός του, Σούλης Μαρκόπουλος.

Μέχρι να αποκατασταθούν οι ισορροπίες, η ομάδα όχι μόνο χάνει με μεγάλη διαφορά στο Πέζαρο, αλλά χάνει απροσδόκητα και στο Παγκράτι με 76-66 – ήττα που αποδείχθηκε ακόμη πιο οδυνηρή, καθώς μας στοίχισε το πλεονέκτημα έδρας στα play-off απέναντι στον βασικό διεκδικητή Ολυμπιακό, και τελικά το ίδιο το Πρωτάθλημα…

Ώσπου ήρθε η Έκρηξη….

Με τη Σκαβολίνι είχαμε αναμετρηθεί και την προηγούμενη σεζόν και ξέραμε ότι είναι μια πολύ δύσκολη ομάδα. Με πρώτα βιολιά τους Αμερικάνους ΜακΛάουντ και Γκάρετ (μετέπειτα δικός μας), η ανατροπή της διαφοράς του πρώτου ματς θα χρειαζόταν ένα μικρό θαύμα… Στο πρώτο ματς ο Γκάρετ μόνο είχε 14 πόντους και 15 ριμπάουντ… Παρ’ όλα αυτά, το Παλέ γέμισε και η πίστη του λαού για την πρόκριση ήταν δεδομένη.

Στο πρώτο ημίχρονο, γρήγορα πήραμε μια διαφορά 6-12 πόντων, η οποία συντηρήθηκε καθ’όλη τη διάρκειά του. Ηγέτης μας σ’ αυτό το διάστημα ο Πρέλεβιτς (23 πόντοι στο ματς), ενώ ο Σάβιτς παίζει απίστευτο ξύλο με τους Ιταλούς ψηλούς (12 ριμπάουντ). 

Οι Ιταλοί, παρά την καλή μας απόδοση, φαίνονταν ικανοί να κρατήσουν τη διαφορά σ’ αυτό το επίπεδο ή και να την μειώσουν στο δεύτερο ημίχρονο. Με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου, ο Μπέρι…σεληνιάστηκε ! Ένα ξέσπασμα στα πρώτα λεπτά μας δίνει για πρώτη φορά σκορ πρόκρισης (52-35 με καλάθι του Γαλακτερού). Η διαφορά παίζει λίγο πάνω – λίγο κάτω από το μαγικό +17 για λίγα λεπτά ακόμη, καθώς μετά οι Ιταλοί...καταρρέουν! 

Κάθε παίκτης του ΠΑΟΚ σκοράρει όποτε θέλει και από όπου θέλει και η διαφορά μεγαλώνει συνεχώς, φτάνοντας και τους 43 πόντους, για να καταλήξει στο τελικό 96-58 και αφού για αρκετή ώρα ο Σούλης χρησιμοποιούσε αναπληρωματικούς (Μαματζιόλας, Ρετζιάς, Μπουντούρης – ο οποίος όμως μας είχε κρατήσει όρθιους στο Πέζαρο με 15 πόντους)…

Εκτός του Πρέλεβιτς, ο Μπέρι τελείωσε το ματς με 22 πόντους και ο Σάβιτς με 19. Από τους Ιταλούς διασώθηκε μόνον ο Γκάρετ με 12 πόντους και 10 ριμπάουντ, γεγονός που μάλλον απετέλεσε βασικό κριτήριο για την επιλογή του από τον ΠΑΟΚ της επόμενης χρονιάς…

Το Κύπελλο Κόρατς εκείνης της περιόδου ήταν μια ελληνο-ιταλική υπόθεση: Στη διαδρομή μας για την κατάκτησή του ήρθαμε αντιμέτωποι με τρεις σπουδαίες ιταλικές ομάδες της εποχής: τη Ρεκοάρο Μιλάνο (στους ομίλους), τη Σκαβολίνι και την Στεφανέλ, που στην ίδια φάση του θεσμού (προημιτελικά) απέκλεισε το Περιστέρι. Τα ζευγάρια των δύο ημιτελικών δεν χρειάστηκαν κλήρωση και ήταν και τα δύο εμφύλιες μάχες: ΠΑΟΚ εναντίον Πανιωνίου και Στεφανέλ εναντίον Ρεκοάρο.

Στο ματς με τη Σκαβολίνι, στο δεύτερο ημίχρονο του ημιτελικού με τον Πανιώνιο (οπότε το -19 έγινε +2, τελικό σκορ 83-85 υπέρ μας) και στο δεύτερο τελικό με τη Στεφανέλ, ο ΠΑΟΚ ίσως έπαιξε το τέλειο μπάσκετ! Δυστυχώς, δεν κατακτήσαμε και το Πρωτάθλημα εκείνης της περιόδου – όπως μας άξιζε – αλλά γι’αυτό μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν οι σφυρίχτρες…