Το απόλυτο μπάσκετ

Ο ΠΑΟΚ παίρνει το δεύτερο ευρωπαϊκό του τίτλο με αρχιτέκτονα τον Σούλη Μαρκόπουλο και σε εκπληκτική χρονιά τους Πρέλεβιτς, Μπέρι και Κόρφα. Ο θρίαμβος του ΠΑΟΚ στην Τεργέστη επί της Στεφανέλ ήταν η αποθέωση του ολοκληρωτικού μπάσκετ και η εμφάνιση της ομάδας είναι ακόμη καταγεγραμμένη ως μία από τις καλύτερες παρουσίες ομάδας σε τελικό στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Η 16η Μαρτίου, πάντως, δεν είναι συνδεδεμένη μόνο με την κατάκτηση του Κυπέλλου Κόρατς, καθώς ένα χρόνο νωρίτερα, στις 16 Μαρτίου 1993, ο ΠΑΟΚ με τη δεύτερη νίκη του (81-65) επί της Ορτέζ στο Αλεξάνδρειο είχε εξασφαλίσει τη συμμετοχή του στο φάιναλ φορ της Αθήνας. Πολλοί απέδωσαν την επιτυχία στη δουλειά του Ιβκοβιτς που απολύθηκε νωρίς από τον τότε πρόεδρο του ΠΑΟΚ, Απόστολο Οικονομίδη, τον άνθρωπο που έβαλε τα περισσότερα χρήματα από κάθε άλλο παράγοντα του ΠΑΟΚ εκείνη την «εποχή της παντοκρατορίας».

Αργότερα και ιδιαίτερα οι ειδικοί του αθλήματος αποδίδουν αυτήν την τεράστια επιτυχία στον Σούλη Μαρκόπουλο, που ξεκίνησε ως βοηθός του Ιβκοβιτς, αλλά απέδειξε στην πράξη ότι είναι από τους κορυφαίους Ελληνες κόουτς του μπάσκετ. Και είναι άλλο να το λέει ο κόσμος και ο Τύπος και άλλο να το υποστηρίζουν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές παίκτες του ΠΑΟΚ.

Μια ομάδα που έφτιαξε ο Ντούντα, αλλά την έκανε ορχήστρα ο Μαρκόπουλος παίζοντας απίστευτο μπάσκετ. Η πορεία για την κατάκτηση του Κυπέλλου Κόρατς ξεκίνησε στις 27 Οκτωβρίου 1993 από τη Σαμάρα της Ρωσίας. Ο ΠΑΟΚ νίκησε 81-77 και στη ρεβάνς πέτυχε νέα νίκη με 101-56. Ο ΠΑΟΚ συμμετείχε στον Γ' όμιλο. Νίκη με 87-82 επί της Κάχα Σαν Φερνάντο στη Σεβίλλη. Δεύτερο εκτός έδρας παιχνίδι και ήττα στο Μιλάνο από τη Ρεκοάρο με 76-74.

Στις 8 Δεκεμβρίου 1993 ο ΠΑΟΚ υποδέχθηκε στη Θεσσαλονίκη την ΚΚ Ζάγκρεμπ και νίκησε 84-70, ενώ ακολούθησε μία ακόμη νίκη στο Αλεξάνδρειο, αυτήν τη φορά επί της Κάχα Σαν Φερνάντο με 92-89. Στη συνέχεια νίκησε τη Ρεκοάρο Μιλάνο με 71-67, ενώ νικηφόρο ήταν και το τελευταίο παιχνίδι του ομίλου στο Ζάγκρεμπ με 91-77.

Στη συνέχεια ήττα με 82-66 στο Πέζαρο από τη Σκαβολίνι, αλλά και απίστευτη ανατροπή στη ρεβάνς (για την οποία ειδική μνεία θα γίνει σε επόμενο αφιέρωμα). Ο ΠΑΟΚ τη συνέτριψε με 96-58. Στον ημιτελικό ο ΠΑΟΚ και ο Πανιώνιος στον πρώτο «εμφύλιο» στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Ο ΠΑΟΚ κέρδισε με 85-83 και στη ρεβάνς κέρδισε πάλι με 82-64.

Ο διπλός τελικός του Κόρατς έγινε πρώτα στη Θεσσαλονίκη, όπου ο ΠΑΟΚ κέρδισε τη Στεφανέλ με 75-66 με έναν εκπληκτικό Μπέρι που σημείωσε 23 πόντους, σε ένα ματς που έφτασε τη διαφορά μέχρι και τους 17 πόντους. Ο Σάβιτς όμως φορτώθηκε από πολύ νωρίς στο α' ημίχρονο με 4 φάουλ με αποτέλεσμα στην υπόλοιπη διάρκεια του αγώνα είτε να προφυλάσσεται, είτε να μη μπορεί να παίξει τη γνωστή του άμυνα και τον Λάμπλεϊ να κάνει τη ζημιά με 20 πόντους.

Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με τη χαμηλή πτήση του Κόρφα και κυρίως του Μπάνε (που για πρώτη φορά στην καριέρα του έμεινε τόσο ρηχά σε μεγάλο παιχνίδι σημειώνοντας μόλις 10 πόντους), έριξαν τη διαφορά στους 6 λίγα δευτερόλεπτα πριν το τέλος. Εκεί όμως ο Τεν-Τεν με ένα μεγάλο τρίποντο, σχεδόν με την εκπνοή, την ανέβασε και πάλι στους 9 βελτιώνοντας τις πιθανότητες μας για το δεύτερο παιχνίδι. Εκεί βέβαια θα ακολουθούσε η αποθέωση του ολοκληρωτικού μπάσκετ..

Η ρεβάνς της Ιταλίας

Μία εβδομάδα αργότερα, στις 16 Μαρτίου 1994, οι παίκτες του ΠΑΟΚ τα έδωσαν όλα. Ολοκληρωτικό μπάσκετ, τέλειο παιχνίδι, δεύτερη νίκη με 100-91 και το Κύπελλο Κόρατς για πρώτη φορά πάει στη Θεσσαλονίκη. ΠΑΟΚ: Μπουντούρης 12 (2/2), Πρέλεβιτς 30 (3/3), Μπαλογιάννης, Κόρφας 16 (2/4), Γαλακτερός 8 (2/2), Σάβιτς 8, Μπέρι 26.

 

«Ήμουν σίγουρος» 

Ήταν ο πρωτεργάτης και κανείς δεν αρνείται και μάλιστα ο ίδιος ο Ιβκοβιτς δυο χρόνια αργότερα μιλώντας στον υπογράφοντα είπε: «Τον πήρα μαζί μου γιατί γνώριζα την ικανότητά του. Χαμηλό προφίλ. Ηθος και μεγάλη ικανότητα στο κοουτσάρισμα. Εκείνος οδήγησε την ομάδα στο Κύπελλο Κόρατς και κανείς άλλος».

Ο ίδιος, πάντα χαμηλών τόνων και ταπεινός, τόνισε: «Πάντα είχα αυτοπεποίθηση, αλλά αν την έχεις δεν χρειάζεται να τη διαφημίζεις. Αρκεί που το καταλαβαίνουν οι παίκτες και η διοίκηση. Για τους άλλους δεν με ένοιαζε. Εγώ ήμουν βέβαιος για την κατάκτηση του Κυπέλλου. Είχα αυτούς τους παίκτες στην καλύτερη περίοδο της καριέρας τους. Και τον Μπάνε και τον Κόρφα και τον Σάβιτς και τον Νάσο. 

Το πρόβλημά μου ήταν οι παίκτες. Οταν όμως το πρωί του αγώνα είδα στο πρωινό τον Μπάνε να είναι για πρώτη φορά ξυρισμένος και τον ρώτησα γιατί και μου εξήγησε, τότε ήμουν βέβαιος απόλυτα. Τον ρώτησα γιατί ξυρίστηκε και μου είπε: «Ο αρχηγός όταν παραλαμβάνει το Κύπελλο, κόουτς, πρέπει να είναι ξυρισμένος». Και τη βεβαιότητά του τη μετέδωσε σε όλη την ομάδα.

Η σιγουριά του Μπάνε

Το πρωί του αγώνα και μετά το πρωινό ο Σούλης Μαρκόπουλος τους άφησε ελεύθερους. Ο Πρέλεβιτς περιμένει στην είσοδο του ξενοδοχείου τον Νάσο Γαλακτερό για να περπατήσουν στην παραλία. Είμαι εκεί για ρεπορτάζ και δηλώσεις. Ο Νάσος αργεί και ο Πρέλεβιτς προχωράει μόνος. Τον πλησιάζω και τον ρωτάω: «Μπάνε, τι θα γίνει απόψε; Εχεις άγχος;». Ανταποκρίνεται με αυτό το ξερό γνωστό του χαμόγελο, έτσι σα να βαριέται και μου λέει: «Αν με δεις φρέσκο και ήρεμο στο πεντάλεπτο, κερδίσαμε. Θα γυρίσουμε με το Κύπελλο».

Δεν σώζουν οι προσευχές

Στη διάρκεια της προθέρμανσης πλησιάζει ο Μπέρι τον Λάμπλεϊ (έπαιξε αργότερα στον ΠΑΟΚ), γνωστός για τη θρησκοληψία του (κυκλοφορούσε πάντα με μια Αγία Γραφή στο χέρι), επειδή συγχρόνως προσευχόταν εκείνη τη στιγμή. Και του λέει: «Εϊ, φίλε, σήμερα δεν σε σώζουν οι προσευχές. Είναι δικό μου». Και ο «Τρούθ» εκείνο το βράδυ έκανε όργια, με τον έναν από τους δυο διαιτητές, τον Ισπανό Σαντσίς, λίγο πριν από το τέλος του ματς να του λέει: «Υou are magic this night».

Τα χαράματα στο αεροδρόμιο

Η αποστολή, φέρνοντας τον δεύτερο ευρωπαϊκό τίτλο του ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη, έφτασε γύρω στις 4.40 τα ξημερώματα. Κοιτούσαμε από ψηλά πριν από την προσγείωση το αεροδρόμιο. Ολα στο σκοτάδι. Μόλις προσέγγισε το αεροπλάνο στο πάρκινγκ έγινε το έλα να δεις. Κοιτάει ο Πρέλεβιτς από το παράθυρο και απευθυνόμενος στον Κόρφα του λέει: "Για κοίτα εσύ που έλεγες ότι θα κοιμούνται. Κοιμούνται τα ΠΑΟΚια, ρε?".

Η κούπα του "Τεν Τεν"
 

Καθόμαστε στην αίθουσα αναχωρήσεων του αεροδρομίου και περιμένουμε για την επιβίβαση του ταξιδιού της επιστροφής. Δίπλα μου κάθονται ο Τζον Κόρφας και η σύζυγός του Γεωργία. Τον ρωτάω: "Τζον, ευτυχισμένος; Εκείνος κοιτάει τη Γεωργία και τη ρωτάει: "Να του το πω;"... "Πες του το" του λέει η σύζυγός του. Γυρίζει σε μένα και λέει: "Look. This is mine. Only mine, my friend" ("Κοίτα. Αυτό είναι δικό μου. Μόνο δικό μου, φίλε μου").

 

 

 

 

Πηγή: www.goalday.gr