Μάθημα Ιστορίας

Eσύ τώρα νομίζεις πως είμαστε η πιο αδικημένη ομάδα στον κόσμο, η πιο άτυχη, με τις περισσότερες αυτοκτονίες, που δε πήρε ποτέ αυτό που της άξιζε κτλ κτλ..Γιατί όμως? Είναι όντως έτσι? Εντάξει, χάσαμε κάποια παιχνίδια στα τελευταία δευτερόλεπτα..Ποια από αυτά όμως ήταν στ'αλήθεια σημαντικά και έκριναν την ιστορία μας? Μήπως τελικά δεν αξίζαμε να τα πάρουμε? Είμαστε η μόνη ομάδα που το παθαίνει αυτό?

Ας τα πάρουμε τα πράγματα απ'την αρχή..Κακά τα ψέμματα, σοβαρή ομάδα κάναμε τη σεζόν 1990-'91. Καλές (όχι ο Νίκος) οι προσπάθειες πιο νωρίς, αλλά με τον μόνιμα "συναχωμένο" Στηβ και λίγο μετά την Τακού δε βάφεις αυγά! Πολλά τα ένσημα..Και πάλι καλά που πήραμε κι ένα κύπελο το '84. Έκπληξη ήταν τότε..

Η πρώτη σοβαρή προσπάθεια έγινε το 1988 με την είσοδο των αμερικανών στην Α1 και την έλευση του Μπάνε, αλλά κι εκεί μείναμε στις σαμπάνιες της έναρξης της αυτοκρατορίας ("5 χρόνια το περίμενα αυτό!"......βλάκα!). Του χρόνου δεν είχες ξένο που να κάνει τη διαφορά..

..κι αν δεν ερχόταν την επόμενη σεζόν ο τεράστιος Κένεθ Μπάρλοου μπορεί να μετρούσαμε και κάποιους τίτλους λιγότερους. Γιατί καλά κάποια ξεσπάσματα όπως αυτό:

Αλλά όταν ερχόταν τα κρίσιμα παιχνίδια παθαίναμε black-out και τραγουδούσαμε όλοι μαζί "20 πόντοι η μπάμια του Μπρουναμόντι!"....

Άσε που ακόμα δεν ήμασταν έτοιμοι για μεγάλες ανατροπές (ας όψεται κι αυτός ο άμπαλος ο Sugar Ray..):

Οπότε σοβαρές βλέψεις και διεκδικήσεις αρχίζουμε να έχουμε από το 1990-91. Για μένα προσωπικά η μοναδική αυτοκτονία, λόγω μεγάλης διαφοράς δυναμικότητας, ήταν ο τελικός με τον Νιώνιο, που του είχαμε ρίξει μια 25άρα στη Νέα Σμύρνη και ένα αστρονομικό 139-96 στο Παλέ λίγους μήνες πριν. Εκεί δε μπορώ να καταλάβω τι πάθαμε. Έπρεπε να μπείς μέσα, να το καθαρίσεις από το α' ημιχρόνιο και στο β' να βάλεις μέσα Βαλαβανίδη και Κουκουβίτσκα (!!!) (τον θυμάται κανείς αυτόν?) να κάνουν χαβαλέ!

Δες το όμως λίγο και από την πλευρά του Πανιωνίου..Δεν άξιζε εκείνη η ομάδα του Φάνη, του Γάσπαρη, του Χάτσον ένα κυπελλάκι? Η μοναδική ομάδα που κόντραρε και πολλές φορές κέρδιζε ΠΑΟΚ και Άρη στα χρόνια της παντοκρατορίας τους, με εκπληκτικούς ξένους κάθε χρονιά, πολύ δυνατή έδρα και σταθερά στις κορυφαίες ελληνικές ομάδες για 10 συνεχόμενα χρόνια. Ε της δώσαμε ένα κύπελλο, δε γαμείς (καλά όχι ότι μας περίσσευε, αλλά λέμε τώρα..!)

Θα μπορούσαμε να το χάσουμε το 1995 που πήγαμε χωρίς προπονητή, απλήρωτοι και μες τη γκρίνια και όμως αν το σκεφτείς ο Λάιος κέρδισε τον Ίβκοβιτς! Άσε που την καλή τη ρεβάνς την πήραμε στο Κόρατς και μάλιστα με επική ανατροπή..(όχι για να μη λέτε ότι δεν κάναμε ανατροπές..!)

                                               Ποιος είπε ότι δε κάναμε ανατροπές? Ε?

Οκ..εδώ θα μου πείς "ρε μεγάλε ξεχνάς τι πάθαμε στους περιβόητους τελικούς με τον Άρη το ΄91? Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αυτοκτονία"! Εντάξει shit happens, αλλά για δες λίγο τι είχε πάθει και η Teamsystem Bologna το 1998:

Μιλάμε έχεις μια ομάδα με Ρίβερς, Μάγιερς, Ντομινίκ, Φούτσκα, κερδίζεις 4 πόντους 27 δευτερόλεπτα πριν το τέλος του 5ου τελικού (και έχεις και βολές!) και καταφέρνεις να χάσεις το πρωτάθλημα! Και μιλάμε για μια ομάδα που έχει ξοδέψει ΤΑ εκατομμύρια, τώρα βρίσκεται στην β' κατηγορία της Ιταλίας, έχει κατακτήσει μόλις 3 τρόπαια στην ιστορία της και δεν έχει ούτε ένα ευρωπαϊκό!

Μήπως ο γαύρος δεν έχει κάνει αυτοκτονίες? Αν το πάμε με τη δικιά μας λογική θα μπορούσε κάλλιστα να έχει 2 πρωταθλητριών παραπάνω..

Για θυμήσου αυτό:

Στην έδρα του το είχε το final-4 εκείνη τη χρονιά και ήταν και το μήνα που φορμαρίστηκε και μας έριξε τον φλόκο! Γιατί αυτόν εδώ τον ξέχασες?

Κόψε φάτσα! Κοίτα μαγουλάκι..Θεός! Πανό σε κάθε αγώνα στο Παλέ μέχρι το τέλος της σεζόν και επίτιμο μέλος του Σ.Φ ΠΑΟΚ Βέροιας!

Γειά σου ρε Κορνήλιε με τα ωραία σου..:

Αυτό θα πεί αυτοκτονία κι όλα αυτά γιατί? Γιατί θυμήθηκε ο "δε θα πάρεις κύπελλο ποτέ" ότι δε του αρέσει το στυλ που βαράει βολές και είπε να το αλλάξει (το ρεκόρ βέβαια στη συγκεκριμένη κατηγορία το έχει ο Πεδουλάκης!)

Δε θα μπορούσε μήπως ο Ηρακλής με την ομαδάρα του Ζντοβτς και του Μπέρυ που είχε το 1995 να πάει στον τελικό του Κυπελλούχων? Ο air Κούβελας όμως την είδε πραγματικός air και αντί να αφήσει απλά τη μπάλα στο καλάθι, είπε να προσφέρει και λίγο θέαμα..Αντ'αυτού πρόσφερε άπλόχερα το γέλιο:

Γιατί ο Άρης πάει πίσω? Σε 3 συνεχόμενα final-4 πήγε και στα 3 πήρε τα 3 του! Αμ η ΑΕΚ που έφτασε μέχρι και τελικό τι να πεί? Βέβαια και οι δύο είχαν ένα κοινό παρονομαστή αν αυτό σου λέει κάτι..

Γι'αυτο δε μπορώ να ακούω συνέχεια ΑΝ ο Ιακοπίνι δεν έβαζε τα 3ποντα και ΑΝ ο Τσέκος δεν είχε τρακάρει και ΑΝ ο Μπάνε έδινε τη μπάλα δίπλα στον Κόρφα και ΑΝ δεν έμπαινε το σούτ του Ραγκάτσι και ΑΝ και ΑΝ και ΑΝ..γιατί με τα ΑΝ δε γράφεις ιστορία. Μπορεί ΑΝ περνούσαμε να χάναμε στον τελικό από τη Λιμόζ. Αυτό θα ήταν ακόμα χειρότερο. Είδες τι έπαθε η Μπενετόν...Και στην τελική από τη Μπενετόν του Κούκοτς χάσαμε..

Όπως χάσαμε και από τη μεγάλη Ρεάλ που σε όλο τον τελικό της Ναντ ήταν καλύτερη και συνεχώς μπροστά στο σκορ, φτάνοντας τη διαφορά μέχρι και στους 17 πόντους..Οκ, πήγαμε να κάνουμε μια επική ανατροπή, αλλά είχαμε τον άλλον τον κατσικοπόδαρο, δε μας βγήκε και τελείωσε! Άλλα παίζαμε με τη ΡΕΑΛ, όχι με την Τόφας Μπούρσα!

Γιατί στον τελικό της Γενεύης ανατροπή δεν κάναμε? Αν δε γινόταν η διακοπή και δε κόβαμε τον ρυθμό των Ισπανών, μπορεί τώρα να μην το είχαμε το ευρωπαϊκό. Ή μήπως δε θυμάσαι πως φτάσαμε ως εκεί με το τελευταίο χαμένο σούτ των Ρώσων στον ημιτελικό με τη Δυναμό στη Μόσχα..

Και ότι κατακτήσαμε το κατακτήσαμε άνετα με την αξία μας και όχι με την αβάντα διαιτητών και δημοσιογράφων που προωθούσαν μια ζωή αυτούς που ήθελαν..

Σιγά ρε μεγάλε θα σκίσεις κανά καλσόν, ούτε το σπίτι να σου έκλεβαν!

Λοιπόν, για να το κλείνουμε. Καθόλου losers δεν ήμασταν. Μπορεί κάποιες ήττες, όπως εκείνες από Περιστέρι το '94 (το λέμε αυτοκτονία, αλλά δείτε κάτι σφυρίγματα στο τέλος) και Σπόρτινγκ το '98 να μας στέρησαν το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας και ίσως Και το πρωτάθλημα, αλλά εκείνες τις χρονιές κερδίσαμε αντίστοιχα άλλα ματς στο τέλος (βλ. Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ με το καλάθι του Μακρέι) και φυσικά κανένας δε μπορούσε να εγγυηθεί ότι δε θα κάναμε καμία στραβή στα πλέι-οφ, ακόμα και με αυτό το πλεονέκτημα. Στην ουσία χάσαμε 3 πρωταθλήματα και 2 κύπελλα από τον συμπολίτη και από την άλλη εμείς του πήραμε ένα πρωτάθλημα και 3 κύπελλα (τα 2 για πλάκα κιόλας!). Τι να πεί δηλαδή κι ο Ολυμπιακός που από το 2005 μέχρι πρόσφατα ήταν μόνιμα 2ος κι έχανε στους περισσότερους τους τελικούς, ακόμα κι όταν είχε πλεονέκτημα έδρας?

Εγώ ένα ξέρω..Την περίοδο 1991-96 ήμασταν σταθερά μέσα στις 4-5 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Κάθε χρόνο είτε θα πηγαίναμε σε κάποιον ευρωπαϊκό τελικό, είτε θα κατακτούσαμε κάποιο τίτλο, κάναμε τρομερές ανατροπές απέναντι σε μεγάλες ομάδες (βλ.Σκαβολίνι), ισοπεδώσαμε κάποιες άλλες ανερχόμενες (βλ.Στεφανέλ του Μποντίρογκα, του Τζεντίλε και του Φούτσκα), διασύραμε κάποιες άλλες παραδοσιακές (βλ.Ζαλγκίρις 104-59) και παίξαμε διαστημικό μπάσκετ για 2 χρόνια (1992-94).

Στη δε χώρα μας η ιστορία με τα κλεμμένα πρωταθλήματα είναι γνωστή και είναι να γελάει κανείς..

Αλλά και πάλι, όταν ο Άρης κατέρρευσε ήμασταν οι μόνοι που κοντράραμε στα ίσα την Αθήνα και πηγαίναμε σε τελικούς μέσα από ένα τρομερά ανταγωνιστικό πρωτάθλημα και με συνεχείς κηδείες σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό αντίστοιχα..

Το θέμα είναι πως τότε λόγω της τεράστιας ομάδας που είχαμε, δε μπορούσαμε να αναλογιστούμε τις επιτυχίες που ερχόταν (γιατί τις θεωρούσαμε δεδομένες και αναμενόμενες) και στεκόμασταν μόνο στις κακές στιγμές. Φαντάσου όμως μετά από όσα περάσαμε τα τελευταία 23 χρόνια, να έρθει καποιος τίτλος σε λίγο καιρό. Εκεί να δείς πόσο θα εκτιμηθεί...