Το κάζο στους Αμπελόκηπους..

Ως γνωστόν το σκωτσέζικο ντούς είναι στο DNA του μπασκετικού ΠΑΟΚτσή κι έτσι μετά την πολύ μεγάλη νίκη που πέτυχε η ομάδα μας την 1η αγωνιστική στο ΣΕΦ κόντρα στον Ολυμπιακό οι προσδοκίες αυξήθηκαν τόσο πολύ, που κάποιοι (ανάμεσα τους κι ο "είναι να γελάει κανείς" Συρίγος) μας έχρισαν ακόμα και φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Βλέπετε, αφού κερδίζαμε τον Ολυμπιακό του Ιωαννίδη μέσα στην έδρα τους, φανταστείτε τι θα γινόταν όταν γυρνούσε κι ο Στογιάκοβιτς από τον τραυματισμό του..

Αμ δεν ήταν έτσι όμως..Ο ΠΑΟΚ της σεζόν 1995-96 ήταν ικανός για το καλύτερο και για το χειρότερο..Μπορούσε δηλαδή να κερδίσει τον Ολυμπιακό και να ισοπεδώσει τη Ζαλγκίρις με 45 πόντους, αλλά και να χάσει από τους Αμπελόκηπους και τον Παπάγου..Όπως και έγινε δηλαδή. Και πως να μη γίνει όταν η ομάδα άλλαξε 4 προπονητές μέσα στη χρονιά και κανείς δε προλάβαινε να ολοκληκληρώσει το έργο του. 

Με Αλεξανδρή ξεκινήσαμε (απολύθηκε πριν προλάβει να αρχίσει το πρωτάθλημα, όταν αποκλειστήκαμε στο κύπελλο από την ΑΕΚ), ο Κιουμουρτζόγλου ήρθε στη συνέχεια, που έφυγε κι αυτός μετά από κάτι τέτοιες ήττες, μετά ήρθε ο Λούκαϊτς μαζί με τη φράντζα του (που μας έφτασε μέχρι τον τελικό του Κυπελλούχων) και ολοκληρώσαμε τη χρονιά με τον Ιτούδη στα play-off..

Γενικά εκείνη τη χρονιά είχαμε πολλά σκαμπανεβάσματα σαν ομάδα και σε ένα από αυτά πέσαμε θύμα έκπληξης από την ομάδα των Αμπελοκήπων ..Συγκινητική η προσπάθεια του Μπάνε να γυρίσει μόνος του το ματς στο τέλος του αγώνα, που όμως έμεινε ανολοκλήρωτη..