Τέλος Εποχής..

To κύκνειο άσμα της ομάδας που γαλούχησε μια ολόκληρη γενιά ΠΑΟΚτσήδων και από τα τέλη της δεκαετίας του '80 μέχρι και το 1996 ήταν σταθερά στην κορυφή της Ευρώπης με συνεχόμενες παρουσίες σε τελικούς, αλλά και κατακτήσεις τροπαίων. O κύκλος αυτός κλείνει με τον τελικό στη Βιτόρια, στην έδρα της διψασμένης και ανερχόμενης τότε Ταουγκρές που έπρεπε πάση θυσία να πάρει το κύπελλο μπροστά στο κοινό της. O Mπάνε για άλλη μια φορά παραδίδει ψυχή και σώμα στο παρκέ με 34 πόντους, όμως λογάριαζε χωρίς τον Γκάρετ, τον Λούκαϊτς και τους διαιτητές..

Ο αμερικανός διαλέγει παιχνίδι για να κάνει τη χειρότερη εμφάνιση της καριέρας του με 0 πόντους και τραγική άμυνα στον Ρίβας, ο Λούκαϊτς κοιμάται στον πάγκο κάνοντας κάκιστη διαχείριση της διαφοράς των 12 πόντων που έχουμε πάρει στο ημίχρονο και οι διαιτητές δίνουν το ένα φάουλ μετά το άλλο στους παίχτες μας, ενώ αντίθετα εμείς πρέπει να ματώσουμε για να πάρουμε μια βολή. Χαρακτηριστικό της αντιμετώπισης που τύχαμε ήταν οι 17 βολές που εκτέλεσε ο Ρίβας, όταν όλος ο ΠΑΟΚ εκτέλεσε 18 και ενώ το σκορ to κυνηγούσαν οι Ισπανοί.

Παρόλα αυτά η ομάδα μας πέφτει με ψηλά το κεφάλι κι οι οπαδοί μας είναι για ακόμη μια φορά συγκινητικοί κάνοντας στο τέλος τους ισπανούς φιλάθλους να τους χειροκροτήσουν. Ήταν το τελευταίο ευρωπαϊκό παιχνίδι του Μπάνε με τη φανέλα του ΠΑΟΚ (πριν γυρίσει το '99 για να κλείσει την καριέρα του) και σηματοδότησε το τέλος της μεγάλης ομάδας του ΠΑΟΚ, αλλά και την παράδοση σκυτάλης στον επόμενο "μεγάλο", τον Πέτζα Στογιάκοβιτς που συνέχισε να κρατάει τη σημαία της ομάδας ψηλά και τα επόμενα χρόνια...

* Τα αποκόμματα εφημερίδας είναι από τον Gordon